Volle maan

Morgen is het weer zo ver, dan is het weer volle maan. Meestal heb ik daar niet zo heel veel mee, behalve dat ik het gewoon heel mooi vind, maar om een of andere reden heb ik dit keer wel een soort van gevoel erbij. Een gevoel van verwachting, een gevoel van een omslag, alsof er iets te gebeuren staat dat een verandering in het leven brengt. Een grote verandering.

Waarom heb ik dat gevoel? Ik verwacht het niet echt, zit er ook niet op te wachten, en toch, ik heb veel signalen gehad de laatste periode dat er iets te veranderen staat. Zo kreeg ik een veer op mijn pad gisteren, van een ekster. Een ekster die vertelt over goed nieuws dat er aan komt.

 

Ook kreeg ik onlangs een amethist binnen die veel groter was dan ik had gedacht, en ook daarbij werd mij door iemand gezegd, dat er een grote verandering in mijn leven zou gaan komen. Waarom dan nu zo'n gevoel bij deze maan? Vanwege deze opmerkingen?

 

Nee, hoor ik ze zeggen achter mij. Mijn gidsen willen iets vertellen over de nieuwe tijd waar we alweer ingaan, en die voor meer verdieping gaat zorgen. Niet alleen bij mij, maar bij veel mensen. We zullen misschien nog wel dieper in de dingen gegooid worden en er achter komen dat onze levens niet alleen bepaald mogen worden door de economie en of politiek van de dingen op aarde. Wij zijn vrije wezens die mogen leren om ook op andere wijze te leven dan alleen maar op de manier die we nu doen.

 

Vroeger... toen er nog niet zo veel geld in omloop was (want geld is gecreëerd tenslotte door de mens zelf) konden we ook prima zonder leven. We deelden wat we hadden, werkten gezamenlijk ervoor. En natuurlijk, we zijn erg gewend en gehecht geraakt aan onze huidige comfortabele levens, maar we missen de natuur in ons leven, we missen de saamhorigheid en het samen werken aan. In deze tijd van ieder voor zich is het soms nodig om met een crisis in aanraking te komen, zodat we weer terug vallen op elkaar en de natuur. Onze natuurlijke levens spelen zich buiten af, op het land, in de bossen in de zon en in de regen, niet binnen in kantoren of betonnen panden.

 

 

 

De volle maan... wat is ze toch altijd mooi om te zien, zo mysterieus en indrukwekkend als ze laag aan de hemel staat. Bij wat voor verandering er ook zal plaatsvinden en hoe wij daar ook mee om zullen gaan, de maan komt altijd wel weer terug in haar volle kracht. De cycli van het leven komen altijd weer terug. De mensheid heeft elke crisis overwonnen om terug te keren naar een nieuw besef van liefde en afhankelijkheid van en voor elkaar. Een bewustzijn dat steeds groeien mag en ook deze keer zullen we weer een grote groeistap maken.