Gek op kristallen!

Het is bijna zo ver, iets waar ik al een tijdje naar uit kijk, de workshop Kristallen en de Levensbloem. Ik weet niet precies waarom, maar ik heb er zo'n zin in om deze workshop te doen. Het werken met kristallen is iets wat mij boeit, ik vind het heerlijk om ze in de hand te hebben, neer te zetten, mooie dingen mee te maken en op een gewijde manier er me om te gaan. Mijn vriendjes noem ik ze ook wel eens. Of ik nu met het orakel of met een levensbloem setting bezig ben, ik vind ze geweldig.

Daarom hier nog maar weer eens wat foto's van mijn kristallen waar ik zo gek op ben ;)

Misschien doe je nog wat inspiratie op?

 

 

De poort van licht

 

Gisteren was ik in gesprek met een vriend die zojuist bij zijn tante was geweest. Het ging niet goed met haar, en hij vertelde dat het nog maar enkele uren hooguit zou duren voordat ze over zou gaan. Zo hadden de doktoren gesproken. Hij was verdrietig en voelde zich heel naar erbij. Hij is net zo gevoelig als ik en ik stelde hem voor om een stukje met zijn tante mee te gaan als het zo ver was.

Eerst had hij zijn twijfels, wist niet of hij dat zou kunnen, had er ook bijna angst voor, angst voor wat we zouden zien. Ik stelde hem gerust en vertelde wat er kon gebeuren. Vanuit vertrouwen en vanuit de woorden van mijn gids sprak ik wat ik voelde dat er zou gebeuren. Hij twijfelde niet langer en toen hij voelde dat het tijd werd begonnen we.

 

We stemden ons af op de tante en gingen op pad. Ik kwam niet bij zijn tante terecht, maar in een soort van hal waar een donkere gang op uit kwam. De hal waar ik was leek iets lichter, maar ook niet echt heel licht nog. Ik stond daar met een staf in mijn hand, waarop een lichtje brandde, als een kleine vlam. Om mij heen voelde ik meerdere zielen, het waren de kleine gouden zielen die vaak bij mij zijn op bijzondere momenten.

 

Mijn vriend was in de kamer belandt waar zijn familie was, bij zijn tante... maar zijn tante zag hij niet meer. Intussen zag ik vanuit mijn standpunt dat ze door het plafond leek te gaan, en ik zei tegen hem om omhoog te kijken, omdat ze niet meer daar was (later bleek dat ze op dat moment inderdaad fysiek is overleden). Het bed was leeg. Even later kwam hij bij mij staan en samen keken we de gang in die voor ons lag. Nog steeds donker, maar we voelden dat iemand er aan kwam.

 

Na enige minuten kwam daar inderdaad iemand aan. Een vrouw, gekleed in een wit kleed, op blote voeten, en met bloemen in haar handen. Ze was niet alleen, ze had een mannelijke gids bij zich. De gids was heel wit, straalde wit licht uit ook. Langzaam kwamen ze dichterbij, maar het schoot niet echt op... ik voelde terughoudendheid en paniek. Ook mijn vriend voelde het, en we besloten om naar haar toe te wandelen. Hij voorop, het was tenslotte zijn tante.

 

Toen zijn tante hem zag, keek ze verbaasd, hoe kom jij nu hier, en waarom ben je hier, vroeg ze. We voelden haar ongerustheid en stelden haar gerust. Hij legde kort uit dat hij dat kon en dat hij nog even bij haar wilde zijn, om een stukje mee te gaan met haar.

 

Achter ons werd het intussen steeds lichter en toen we even keken naar waar ik stond zagen we daar een gigantische lichtpoort. De poort was enorm groot, bijna als een middeleeuwse poort, maar dan met mooi zacht helder licht in alle kleuren, al was het blauwgroene het meest opvallend. Maar ook was er roze en paars te zien, en zacht blauw. In het midden konden wij niet kijken, ik zag alleen de contouren.

 

Tante vond het fijn dat mijn vriend haar kwam begeleiden een klein stukje. Ze kwam tot rust en we voelden de acceptatie van de situatie groeien. Samen met mijn vriend liep ze het laatste stukje tot de poort die zich voor haar opende. De wit verlichte gids liep aan haar andere zijde mee.

 

Voor de poort namen ze afscheid, niet een vaarwel, maar een tot later. De poort die zo licht was verlichtte nu de gehele ruimte en vanuit de poort kwam een enorme grote engel tevoorschijn, zo fel wit licht en zoveel liefde, dat mijn ziel er van pijn deed bijna, zo mooi! Het was tijd om over te gaan naar de andere kant van de poort. Nog een laatste knuffel met tante waarbij ze zei dat ze zo trots op hem was en zo van hem hield en hem zou gaan missen, en daar ging ze. Door de poort.

 

Even wilden we mee, maar we konden niet en mochten niet, zachtjes werden we tegengehouden. Het is nog niet onze tijd om naar huis te gaan. Zachtjes gingen wij weer terug naar hier...

Gezonde cosmetica

Ja, je houdt het niet voor mogelijk, maar in veel van onze dagelijks gebruikte creme's, deo, tanpasta, shampoo enz. zitten nogal eens stofjes die misschien wel helemaal niet zo gezond voor ons zijn als wij denken. Zo is er nogal wat te doen over de parabenen die in bijvoorbeeld creme's zitten en ook fluor in onze tandpasta is helemaal niet zo gezond voor ons. Twijfelachtig is of ze nu wel of niet schadelijk zijn. Mijn gevoel is: zolang er twijfels over zijn, niet gebruiken! Maar ja... dan moet je wel weten welke producten dan zonder die stofjes zijn gemaakt...

Nee, dat valt niet mee inderdaad. Alweer zoiets waar je dan de ingrediënten van moet gaan lezen (zonder leesbril in de winkel) en dan die kleine lettertjes, daar heb je ook niet altijd de tijd voor om dat uitgebreid te doen als je druk druk druk in de winkels loopt.

Nou, ik doe dat dus soms juist wel. Dan heb ik ineens het idee dat ik iets moet veranderen. Niet alles tegelijk, dan wordt je helemaal gek tenslotte, maar zo stapje voor stapje. En dus ben ik begonnen twee jaar geleden met de tandpasta. Ik wilde geen chemische fluor meer, na alle verhalen daar over. En dus gezocht naar een goed te vinden product dat fluorvrij is. En ja hoor gevonden! En gewoon in de winkel waar ik altijd mijn spullen koop. Mijn tandpasta is nu van Paradontax, de donkerblauwe met het mooie roze bloemetje erop. Wel even wennen aan de zoute smaak, maar verder heerlijk fris.

Ook de zonnebrand moest er vorig jaar aan geloven, ik wilde een biologische. Niet in mijn gewone winkel te vinden helaas. Dus naar de Tuinen van gegaan... en ja daar waren een aantal verschillende te koop. Na lang puzzelen er eentje uitgezocht en vorige zomer gebruikt. In Turkije, in Italië en op Corsica. Prima! Niemand is verbrand!!! Eigenlijk werkte deze beter dan de gewone die ik vroeger kocht. Goede keus geweest. Mijn merk is nu Lovea!!! Ook te koop bij de Etos kwam ik later achter. Overigens in Frankrijk is ie wel gewoon overal in elke super te koop, dus waarom hier nog niet? Tijd voor verandering dus.

En dan sinds kort was de deo aan de beurt. Ook zoiets wat je vaak gebruikt en waar een aantal geruchten en of angsten over waren dat deze wel eens de oorzaak van de vele borstkanker gevallen zou kunnen zijn. Niet bewezen overigens, maar hé, daar zorgt de industrie wel voor natuurlijk. Maar twijfels zijn er en dus ook daar weer eens gekeken naar een eenvoudig te verkrijgen, niet al te dure oplossing. Voorlopig denk ik die gevonden te hebben in Dove, met hun natural deo met dode zee mineralen. Ik had altijd een spray, maar omdat ik dat eigenlijk ook wel vervelend vond zo'n spuitbus (waar toch iets van drijfgassen in zit tenslotte) heb ik nu een roller genomen, die dan ook weer gerecycled kan worden bij het plastic!

Volgende stap zal de shampoo zijn vermoed ik en dan nog de schoonmaakmiddelen in huis... altijd wel weer iets om onder de loep te nemen. 

Spreuk om over na te denken...

Doelgericht bezig...

Het is nu ongeveer een maand dat ik bij de voedingsconsulente ben geweest en het roer heb omgegooid wat betreft mijn eetgedrag. Het heeft veel impact op verschillende vlakken, maar ik heb een sterke doelbewustheid hierin, die mij helpt en sterk houdt. Er is veel gebeurd intussen...

Allereerst is er in mijn lichaam een soort van rust gekomen, het hoeft niet meer te graaien als er eten op tafel staat, het zoekt niet meer in koel- of kast en het eet rustig als het eten er weer is. Er is regelmaat gekomen en rust in mijn buik. Ik herinner me van een jaar of 9 geleden hoe dit toen ook voelde, eigenlijk heel prettig! Het voelt als een overwinning op de hongerreacties en vreetbuien die ik zo vaak had.

Het geheim? Vaker eten in kleinere maaltijden, vast patroon en vaste porties. Gemak dient de mens zou ik bijna zeggen. Ik ben er erg blij mee, al heb ik soms wel moeite om me aan mijn schema te houden, ik wil het nog wel eens vergeten, en dan gaat het mis! Ik heb echt die vaste tussendoortjes nodig om in de verbrandingsmodus en kalme staat van buik-zijn te blijven. Hoe bijzonder is dat toch bij een menselijk lichaam. Net als een kacheltje dat de hele tijd stevig moet branden, moet het ook gevoed worden!

De effecten tot nu toe? Een paar kilootjes ja, het begin is er. Maar nog belangrijker is het volgende, meer energie!!! Ik ben actiever en veel minder moe. Waar ik voorheen al rond de middag moe werd, heb ik nu energie om heel wat langer door te gaan. Ook tijdens het sporten is het opmerkzaam. In de sessie met de personal trainer werd tijdens het roeien duidelijk dat ik echt meer kon, sneller was ik bij het gestelde doel van 500 meter. Zo snel was ik tot dan toe nog niet geweest! Is dat niet geweldig?

En dan nog iets, ik ben eindelijk van mijn cola-light verslaving af. Ik had er al geen goed gevoel meer bij en nu heb ik de knop dan eindelijk om, ik heb al vijf weken geen cola meer gedronken. Dit heeft me werkelijk het meeste moeite gekost, zo'n regelmaat erin zat en die te moeten doorbreken. Zie het als roken en je weet hoe moeilijk dit kan zijn. Maar ik kon het en ik heb het gedaan. Als ik nu een slokje proef, ga ik bijna over mijn nek! (Heb dat dus 1 keer gedaan en daarna niet meer )

Dat ik al een paar van mijn kilovriendinnetjes vaarwel heb gezegd is helaas nog niet zichtbaar... de broeken zitten nog niet echt wijder, al kan ik wel weer een broek aan die ik al een tijdje niet meer paste. Tja, dat is het nadeel van stretchspijkerbroeken, die rekken ook mee terug! En laten we eerlijk zijn, je moet toch zeker wel 10 kilo afvallen wil je een maatje kleiner kunnen passen.

Jullie voelen het al in mijn tekst, tot nu toe gaat het goed, en ben ik tevreden met de resultaten (en dat is zachtjes gezegd).

 

Diana in de wolken, doelbewustheid!!

Zalig Rabarber recept....

 

 

Ja, we hadden dus heel veel rabarber, en op ons landje staat nog meer hoor, maar we willen de planten niet uitputten dus na de grote verkoop (jawel twee rondes hebben we gehad! ) laten we de planten nu een beetje uitrusten. Misschien dat er volgende week nog wat afgehaald kan worden en dan is het weer gedaan. Maar met al die heerlijke rabarber hebben we zelf natuurlijk ook wel wat lekkers gemaakt. En niet maar één pot, maar wel wat meer potten met rabarber aardbeien jam!

 

Wil jij ook eens genieten van heerlijke rabarber? Hier is ons recept:

 

5 flinke stelen rabarber (ongeveer 1000 gr.), één doosje aardbeien (ongeveer 500 gr.) de rabarber snijden in kleine stukjes van ongeveer 1 cm. en samen met de aardbeien schoongewassen in een pan doen. 1 sinaasappel uitpersen en de sap ervan toevoegen. Daarna nog wat water erbij tot ze bijna onderstaan (net niet helemaal, want er zit nog genoeg water in de rabarber en de aardbeien zelf). Dan aan de kook brengen.

Als het geheel kookt voeg je 500 gr. geleisuiker toe. (kan ook ietsje minder, ik doe zelf meestal 300 a 400 gr. maar dan wordt het ietsje dunner wel). Dit laat je nog een paar minuutjes doorkoken op een zacht pitje. Als de jam mooi helder en dik wordt is het klaar. Direct in schone potten doen en met de deksel erop ondersteboven af laten koelen.

 

Lekker door de yoghurt of de vla als toetje, of op je broodje. Geniet ervan!

Volle maan

Morgen is het weer zo ver, dan is het weer volle maan. Meestal heb ik daar niet zo heel veel mee, behalve dat ik het gewoon heel mooi vind, maar om een of andere reden heb ik dit keer wel een soort van gevoel erbij. Een gevoel van verwachting, een gevoel van een omslag, alsof er iets te gebeuren staat dat een verandering in het leven brengt. Een grote verandering.

Waarom heb ik dat gevoel? Ik verwacht het niet echt, zit er ook niet op te wachten, en toch, ik heb veel signalen gehad de laatste periode dat er iets te veranderen staat. Zo kreeg ik een veer op mijn pad gisteren, van een ekster. Een ekster die vertelt over goed nieuws dat er aan komt.

 

Ook kreeg ik onlangs een amethist binnen die veel groter was dan ik had gedacht, en ook daarbij werd mij door iemand gezegd, dat er een grote verandering in mijn leven zou gaan komen. Waarom dan nu zo'n gevoel bij deze maan? Vanwege deze opmerkingen?

 

Nee, hoor ik ze zeggen achter mij. Mijn gidsen willen iets vertellen over de nieuwe tijd waar we alweer ingaan, en die voor meer verdieping gaat zorgen. Niet alleen bij mij, maar bij veel mensen. We zullen misschien nog wel dieper in de dingen gegooid worden en er achter komen dat onze levens niet alleen bepaald mogen worden door de economie en of politiek van de dingen op aarde. Wij zijn vrije wezens die mogen leren om ook op andere wijze te leven dan alleen maar op de manier die we nu doen.

 

Vroeger... toen er nog niet zo veel geld in omloop was (want geld is gecreëerd tenslotte door de mens zelf) konden we ook prima zonder leven. We deelden wat we hadden, werkten gezamenlijk ervoor. En natuurlijk, we zijn erg gewend en gehecht geraakt aan onze huidige comfortabele levens, maar we missen de natuur in ons leven, we missen de saamhorigheid en het samen werken aan. In deze tijd van ieder voor zich is het soms nodig om met een crisis in aanraking te komen, zodat we weer terug vallen op elkaar en de natuur. Onze natuurlijke levens spelen zich buiten af, op het land, in de bossen in de zon en in de regen, niet binnen in kantoren of betonnen panden.

 

 

 

De volle maan... wat is ze toch altijd mooi om te zien, zo mysterieus en indrukwekkend als ze laag aan de hemel staat. Bij wat voor verandering er ook zal plaatsvinden en hoe wij daar ook mee om zullen gaan, de maan komt altijd wel weer terug in haar volle kracht. De cycli van het leven komen altijd weer terug. De mensheid heeft elke crisis overwonnen om terug te keren naar een nieuw besef van liefde en afhankelijkheid van en voor elkaar. Een bewustzijn dat steeds groeien mag en ook deze keer zullen we weer een grote groeistap maken.

Slapende mensen...

Zelf ben ik al een tijdje bezig om zo veel mogelijk duurzaam te worden in het leven, en om mijn "voetstap" die ik achterlaat te verkleinen. Daar horen heel veel dingen bij, zoals biologisch eten, zelfvoorzienend willen zijn met onder andere zonnepanelen en tuinieren, maar ook je bewust zijn van de schoonmaakmiddelen die je gebruikt, de kleding die je koopt... en dat is (geef ik eerlijk toe) soms best lastig. Je weet niet altijd waar iets vandaan komt, waar het van gemaakt is, of het verantwoord is of niet enz.

Eén van de dingen die de laatste tijd enorm veel in het nieuws zijn geweest, zijn dan met name de producten van Monsanto. Monsanto is zo'n mega bedrijf uit Amerika, maar dat overal zo zijn dochterondernemingen heeft zitten over de hele wereld. Het maakt onkruidverdelgers, maar is ook een bekende producent als het gaat om genetisch gemanipuleerde zaden van planten en groenten. Vreemde combinatie? Voor hen niet! Het is namelijk heel handig om je pesticide te verwerken in de plant zelf, dat scheelt je een hoop werk is immers hun uitgangspunt.

Maar... daar komt de grote maar, onderzoeken (en niet eentje, maar wel meer dan een aantal zal ik maar zeggen) hebben geconstateerd dat er vreemde dingen gebeuren met de dieren de deze genetisch gemanipuleerde producten te eten krijgen. Echter... dit is niet gecontroleerd door Monsanto zelf, en dus verwerpen zij deze onderzoeken, als zouden ze niet reeel zijn of niet op de juiste manier uitgevoerd. Feit blijft dat er veel dieren te maken kregen met gezwellen en fout weefsel waaraan zij zelfs stierven. In een aantal landen, waaronder Ierland, Hongarije, Japan en Oostenrijk, is de productie/verbouw van deze planten verboden en worden de zaden vernietigd.

Een ander product van Monsanto waar erg veel zorgen over zijn, en die op de lijst staan om verboden te worden door de EU, is Roundup. Roundup wordt gebruikt als een onkruidverdelger en wat schetst mijn verbazing? Ze wordt gepromoot door het televisie programma: Eigen Huis en Tuin. Ik ben vrij lang vaste kijker geweest maar sinds ik geen tv meer kijk, zie ik het nog maar zelden. Maar wat een schrik in mij toen ik las dat zij dit product promoten op hun website!!!

Hallo? Slapen ze daar bij RTL?? Dit product is berucht vanwege het verdelgen niet alleen van de onkruiden, maar ook van het bodem leven, om nog maar niet te spreken van de enorme massale bijensterfte waar we mee te kampen hebben. Hoe kun je zo'n product nu promoten? Om het in je eigen tuin te gaan gebruiken? Waar je kinderen spelen? Waar je lieve hondje rondloopt? Denk eens na!!! Ik ben echt geschrokken van de slapende mensen bij RTL!! Voor een lieve duit waarschijnlijk hebben zij zich voor het karretje van deze grote gifmenger laten spannen. En kijk nu toch eens wat een reacties zij op hun website hebben gekregen hierover... maar geen enkel antwoord van de programmamakers zelf, neu.... die houden even zichzelf heel stilletjes. Waarschijnlijk nogal geschrokken door de enorme felle reacties die ze hebben gekregen. Nee RTL, niet iedereen is slapende, en het is tijd dat jullie van de massa media ook eens goed wakker gaan worden!

Wil je ook reageren bij Eigen Huis en Tuin, hier is het artikel bij hun website, waarop je kunt reageren:

http://www.eigenhuisentuin.nl/tuinieren/tuinindex/tuinproducten/onkruidbestrijding/#.UZvYTvvCTmL


By the way, er is een prachtig en krachtig onkruidverdelgings middel dat stukken goedkoper en dan ook nog eens millieu vriendelijk is, het heet Azijn!!! Spuit het puur op de planten die je niet wenst (als die er al zijn) en ze heeft een prima uitwerking erop. Met dit weten dat het biologisch afbreekbaar is en niet ten kwade zal zijn in de natuur. En trouwens, het ouderwetse onkruid wieden is ook niet slecht voor een mens, kom je tenminste nog eens in de natuur ;)

Heilige vlam initiatie

 



Wat een prachtige dag, als je plotseling, zonder dat je dit van te voren weet, een initiatie  mag doen die je zelf jaren geleden hebt ontvangen. Vandaag gebeurde dat. Mijn cliënte (die meer zag dan ze zelf durfde toe te geven) attendeerde mij op wat zij zelf zag achter mij. Ik had al wel een enorme gedaante waargenomen, zij zag hem echter heel klein. Direct toen zij hem noemde, begon hij tegen mij te spreken in mijn gevoel. Het was een Hathor (achtige) lichtmeester, die mij de opdracht gaf om mijn cliënte een initiatie te geven.

 

Ze moest gaan staan en een voor een pakte ik haar handen om er mijn hand op te leggen. Ik voelde de energie stromen door de handen en zag hem tekenen in haar handen terwijl ik de mijne erop hield. Ze stond met haar ogen gesloten en genoot van de aandacht en de energie die er rondom ons was. Na beide handen te hebben geïnitieerd werden ze samen gevouwen en naar haar borst gebracht. Mijn handen om de hare, waarna ik haar derde oog en haar kruinchakra moest schonen.

 

De lieverd stond te knikkebollen van de energie en werd zo met liefde omhelst door deze energieën die met ons werkten. Het was echt prachtig, om via de Hathor de heilige vlam door te geven, iemand een stapje verder te openen op deze manier. En wat een mooie dag, zo de laatste dag voor het Pinksterweekend! Geen betere dag hadden ze daarvoor kunnen kiezen. Ik ben dankbaar ervoor.

Rabarber!!!

Zoveel rabarber op het tuintje, dat we het zelf echt niet op kunnen. En na uitgedeeld te hebben in familie en bij de buur, dan maar een stalletje in de voortuin. Voor een vriendenprijsje, en ja we hebben al twee afnemers gehad. De kosten kunnen we er niet mee dekken natuurlijk, maar de lol is des te groter! En met nog drie potten rabarber/aardbeienjam in huis, vinden wij het wel prima zo.

Steuntjes in de rug...

 

Moestuin hektiek!!!!

Ja ja, het is zover, de kou is voorbij (de ergste dan) en er kan gezaaid en uitgeplant worden op de moestuin! Dusssss ben ik vrijwel iedere dag nu op de tuin, inmiddels "ons landje" genaamd. En daar doe ik vooral aan watersjouwen, letterlijk! Ik zeul het water in de gieter van sloot tot plantje want God wat was het droog. Niemand anders in de straat die zo blij was met de regen vandaag.

En dan zie je het ineens, de tuin is groot. Ik bedoel niet zomaar groot, maar HEEL HEEL HEEL groot! Zoiets van een ring die op een bed ligt, of nee, misschien een oorbel, zo kun je een enkele zaailing vergelijken op het landje. Je zet een plantje in de grond en je ziet opeens dat er nog wel meer dan 100000000000000000 bij kunnen. Dat is even schrikken! Want ook opeens valt je op dat jouw landje toch nog wel erg kaal is vergeleken met dat van de buren. Wat moet ik er allemaal nog op zettten?

En dan ging er een belletje rinkelen. Moederdag...

En dus gevraagd: Poot aardappelen, poot uien, voorgetrokken (ja in de kas voorgezaaid en alvast een stukje gegroeide) plantje van bloemkool en sla en broccoli. En natuurlijk mijn eigen zaaigoed van binnen naar buiten gebracht in de hoop dat het de nog koude nachten overleven kan. En ook wensen dat de eenden voorbij mijn landje lopen.

Al op vrijdag kwam manlief aan met de plantjes en gaf ze toch maar alvast, dan kon ik ze in de tuin zetten nu het mooi weer was, en ze anders in de auto toch maar slap zouden worden. Kon ik gelijk ook de aardappelen uitzetten in de grond op het daarvoor bestemde stukje grond. Dus vrijdag hebben we heel wat uitgezet en geplant, de kids en ik.

Maar dat is natuurlijk niet genoeg. Er moet nog steeds een stuk gespit worden, een tuinhuisje moet er nog komen, met een watertank zodat ik ook in droge tijden nog wat water heb. PVC buizen om de netten omhoog te houden tegen de vogels en andere schurken die mijn plantjes op willen eten.

En dan komt het nog.... zaaaaien! Ik heb nog zoveel zaadjes om te zaaien! En eindelijk is het bijna ijsheiligen, en kan ik daar ook mee beginnen in de volle grond. En dat vind ik leuk!!!

Intussen is de rabarber een grote plant met heerlijke stengels geworden en komen de meest zalige asperges de grond uit. Het is dus nu al heerlijk eten van het landje! Dat smaakt naar meer...

Op weg naar een gezond gewicht

Al jaren kamp ik met dit gegeven; de kilootjes komen er bij mij heel makkelijk aan, en zijn niet zomaar van plan om weer te vertrekken. Ik snap het wel, het is natuurlijk heel fijn bij mij ;) Neemt niet weg, dat het voor mij niet altijd praktisch, fijn of esthetisch verantwoord is om ze bij mij te houden. Dus ik heb besloten om er eens grondig naar te kijken en uit te vinden waarom deze lieverds zo graag bij mij blijven. Dit hoef ik gelukkig niet in mijn uppie te doen, want ik had eigenlijk niet meer precies door waarom ze nou zo graag hier zijn. En dus kreeg ik een tip van een lieve kennis van mij die me verwees naar een prachtige dame in de polder.

Daar onder de rook van de grote stad in haar huisje met uitzicht op de groene vlakten van de net niet groene hartzone in het centrum van de randstad woont ze. Ik mailde (natuurlijk, dat is altijd het makkelijkste) en al snel hadden we een afspraak. Prachtig!

Nu ben ik vandaag voor de tweede keer geweest, vorige week was de eerste keer. En ja, ik was al 8 ons afgevallen. Heel blij natuurlijk maar toch nog niet helemaal zeker van mijn zaak hoor, want hoe kwam dat nou dat het  dan nu opeens wel lukt om afscheid te nemen van mijn kilootjes?

Het eerste wat ik echt rigoureus heb gedaan was stoppen met het drinken van cola light. Heb je enig idee hoe dat op je lijf inwerkt? Ik dacht dus altijd dat het gewoon gezond was, want ik nam daardoor geen suiker tenslotte? De laatste jaren kwamen er echter steeds meer tegengeluiden over deze bijzondere drank waar ik zo verslaafd aan was geraakt. Het zou kankerverwekkend zijn, het zou je hersenen in de war gooien en ja, dat het verslavend werkte daar was ik al wel achter.

Ik had geen idee dat het mijn lever verhinderde om meer met mijn vetverbranding bezig te zijn, omdat het steeds die lelijke aspartaam (dat ze als gif zag) moest opruimen. En mijn vermoeidheid, die ik zo vaak had de laatste tijd, komt vast en zeker ook daar vandaan. Tenslotte had mijn lever het zwaar met alle toxides die het te verwerken kreeg van die aspartaam...

Feit is, dat ik mij na deze eerste week zonder cola nu een stuk minder moe voel. Opeens heb ik aan het einde van de dag nog wel fut om dingen te doen. Goed nieuws vind ik dat. En een pluspunt voor mijn start met mijn nieuwe gewicht.

Ik heb natuurlijk nog een lange weg te gaan, maar met de persoonlijke ondersteuning van iemand die nu eens wel de tijd neemt (note: de diëtistes van de GGD hebben dat niet! Die hebben 10 minuten pp en that's it) gaat het mij zeker lukken.

Aan een ieder die dit leest en mij goed kent en vaak/regelmatig/zo af en toe ziet:
Ga niet letten op wat ik eet alsjeblieft, kijk niet raar als ik af en toe ook een koekje neem of een gebakje. Net als jullie mag ik ook af en toe iets lekkers tenslotte. En steun me door niet te vragen of ik al wat kwijt ben, maar noem de dingen die je ziet veranderen. (wel de leuke dingen natuurlijk! :P )

Oh ja... ik heb ook al bedacht hoe ik mezelf ga belonen hoor als het lukt, of onderweg een paar kilootjes verder! Zo beloon ik mezelf met bijvoorbeeld een behandeling bij de schoonheidsspecialiste of een pedicure. Lekker naar de kapper en mijn haar eens een mooie kleur geven. Mooie kleding kopen (dit zal zowiezo nodig zijn als ik veel van mijn kilo-vriendinnetjes kwijt raak :P )

Één van mijn eindbeloningen zou zijn:  "Running the stones" doen in Engeland (en dan ben ik wel zo'n 35 kilovriendinnetjes kwijt) Dat is een loop van 2 dagen over 100 kilometer naar Avebury in Wiltshire. Daarvoor moet ik toch echt wel wat lichter zijn en een goede conditie hebben. En dus zou ik daar twee vliegen in één klap mee slaan wel :) Het is in juli en hopelijk volgend jaar ook, dus ik heb ruim een jaar de tijd hiervoor... Ik begin alvast met oefenen!

 

 

ps. lijkt het jou ook wat om "Running the Stones" te doen? Ik zoek nog iemand die met mij mee wil lopen :)