Zielsreis naar een vorig leven

Gisteren spontaan heb ik een half half zielsreis gemaakt samen met een lieve vriendin. Ze zat met wat dingetjes en spontaan kwamen er beelden naar boven bij me van een vorig leven van haar. Ik zag al direct een Indiaan, en ze was totaal verbaasd, want heel de week had ze al een indianen dorp gezien in haar innerlijke beelden.

Ik voelde nog eens verder. Ze had veel angsten voor zaken zoals geesten, spoken en schimmen. Maar ook was ze zelf bang om dronken te worden of om drugs te gebruiken, iets wat ze altijd had vermeden in dit leven. Als snel kwamen we  er achter waarom dat was...

We hadden de weken daarvoor ook al een man bij haar waargenomen, een zekere gids, die zich tot nu toe wel liet zien, maar een beetje op de achtergrond bleef... hij begeleidde dit beeld echter en met een krachtige bedoeling. Het werd tijd dat er iets uit het verleden duidelijk zou gaan worden.

We zagen dat mijn vriendin in dat leven Sjamaan was geweest, een man wel te verstaan in dat leven. Door omstandigheden, die wij verder niet te zien kregen, was haar voorganger en leermeester eerder gestorven dan verwacht en had de opleiding niet af kunnen ronden. Toch werd er van de nieuwe sjamaan verwacht dat hij de taken direct op zich zou gaan nemen, met alles erop en eraan.

Natuurlijk had de nieuwe sjamaan alles wel eens gezien, maar nog niet alles had hij geleerd om zelf te begeleiden en uit te voeren. Zo ook het ritueel om in contact te treden met de geestenwereld, na het gebruik van geestverruimende middelen. Zoals dat in de traditie van hun stam vaak gebeurde. Hij deed het natuurlijk toch, op "goed gevoel" zullen we maar zeggen, en ook omdat hij niet onder de druk uit kon van buitenaf. Het ging uiteindelijk mis. De verhoudingen van het middel waren niet goed en door eigen angsten kwamen niet de mooie geesten alleen, maar ook de negatieve, de demonen en de angstaanjagenden.

Het ging niet goed met deze sjamaan en ik voelde dat er later vanuit andere stammen hulp werd aangeboden, maar de sjamaan werd angstig en kon niet meer vol in het leven staan zoals een sjamaan zou moeten kunnen.

Door het terug zien van deze beelden, begeleid door de sjamaan die haar voor was gegaan, want dat bleek dus de begeleidende gids te zijn die ons met zo veel liefde dit liet zien, vielen er veel puzzelstukjes op hun plaats. Al lijken het soms ministapjes, het kunnen in je leven soms enorme lichtpunten zijn waar je weer mee verder kunt, wat je meer inzicht geeft in jezelf en je eigen aandachtspunten in het leven. Je angsten, en waarom je die hebt. Zoals altijd is het weer dankbaar werk, wat ik overigens niet zozeer als werk zie, maar meer als een erbij mogen zijn. Is het niet prachtig om weer een stukje te mogen helpen aanreiken?

Deze reizen gaan altijd spontaan en zijn bijna niet te plannen, maar precies daarvoor ben ik hier op aarde, en dit geeft mij vaak veel voldoening.

Feeling blessed

Vandaag was gewoon een zaterdag dat ik eens lekker zou relaxen, oude spijkerbroek aan, lekker t-shirtje en verder niets bijzonders vandaag.... dacht ik.

Om half elf kwam Jessy langs, om even een boek terug te brengen en nog een extra boek voor mij, om te lezen. Ze kwam met een dubbele bos rozen en een mooi boek inderdaad, samen met Ed en de kids. Drukke boel, gezellig dacht ik!

Even later kwam ome Jochem ook langs, ook met een hele stapel boeken voor mij. Hij kwam dan wel iets afgeven voor mijn schoonouders, maar de boekjes van tante Jeanne had hij voor mij mee genomen. Leuke spirituele boeken, een hele stapel intussen!

Toen iedereen weer weg was, kwam de postbode langs, met een stapel kerstkaarten. Oh lekker dan dacht ik, de kerstkaarten van de kerst, die al geweest is :D maar toch nog wel leuk, open maken snel maar dan. En wat een mooie persoonlijke kaart zat daar tussen!

Speciaal uitgezocht voor jou, stond er in geschreven... ik kreeg even tranen in mijn ogen van deze kaart. 

Weer wat later kijk ik in de mail en vind ik de bevestiging van mijn bestelling bij de vuurwerkshop. Ik blijk getal 4747 te hebben... ik vind het een bijzonder getal en schrijf erover op facebook. Het is voor mij het zelfde als de 1111 en ik voel dat er iets mee is. Ik krijg via Tinne de volgende link door met een tekst over de symboliek van de 4747 die door de engelen gebruikt wordt:

http://sacredscribesangelnumbers.blogspot.be/2011/07/angel-number-47.html

Het is vooral een felicitatie, een aanmoediging om door te gaan en een bevestiging dat je je werk goed hebt gedaan, dat je op het juiste traject zit en op het juiste pad. Een aanmoediging van de engelen, opgestegen meesters en aartsengelen. Na het lezen, moet ik alweer een klein traantje laten. Ik wordt er positief emotioneel van.

Later die dag bieden mijn man en zoon spontaan aan om het eten eens te koken voor mij. Ik ben werkelijk verbaast nu!! Wat een dag.. het is net of ik jarig ben <3 p="">

Innerlijke kind

Tijdens het beluisteren van de onderstaande clip kwam ik spontaan in een zielsreis terecht...

Ik kwam in een turquoise groen blauwe omgeving van licht draden die als bomen leken. Ik bewoog naar voren toe alsof ik door een bos wandelde, zo kwam het op mij over. Na enige tijd zag ik een licht in de verte en daar verscheen een man. Ik vermoedde dat het mijn gids Cialaar was en dus liep ik op hem af. Maar ik bleef op een afstand staan en voelde dat er iets niet klopte. De man die ik zag, kwam niet dichterbij en ik bleef even op afstand staan kijken. Plots stond de man voor mij. Donker kort golvend haar, kapsel zoals Charlie Chaplin, met een snor en een klein puntbaardje. Bepaald niet zoals ik mij Cialaar herinner, en ook de energie van deze ziel is anders. Springerig, energiek, onbesuisd... als een clown bijna.

Ik voel nog eens goed, en merk dat mijn gids Cialaar er wel is,maar niet in beeld komt vooralsnog, hij is achter mij als een fijne bescherming en laat mij hand in hand met Charlie Chaplin, zoals ik hem maar even noem, meegaan. Je kan hem net zo goed ook met Willie Wonka kunnen vergelijken overigens. Zo druk is hij. Hij neemt me mee op reis. We gaan een stukje omhoog, het is net of we op een roltrap stappen, onzichtbaar dan wel en op een hoger niveau weer eraf stappen.

Hier zie ik plotseling een groot wit huis verschijnen. Het lijkt op een paleis, zo groot is het. Met een mooie entree met bordes, en een deur, waar de man mij voorgaat naar binnen toe. Herinneringen aan een kasteel in de Ardennen van de Hara Krishna beweging, waar ik een paar jaar geleden op bezoek ben geweest, komen naar boven, maar de sfeer is totaal anders. Het is er zo licht, alsof de zon zalig schijnt hier, binnen en buiten. Op de vloer zie ik autootjes en kleine kinderen die er mee spelen, ik zie overal kinderen opeens. Ze rennen van de trap, of roetsjen van de trapleuning. Ze lijken hier overal te zijn, te spelen, druk en uitbundig, maar heel lief, niet storend. (Hoe anders dan hier in huis de laatste dagen, waar de kids zo enorm druk zijn!!)

We lopen door de openslaande deuren naar buiten, waar ook heerlijk de zon schijnt en daar zie ik in de tuin ook overal kinderen spelen. Op de schommels, op een soort van (rol?) schaatsjes, op draaimolens... en wat mij treft is hun vrolijkheid. Het is zo zalig om zo zorgeloos, te zijn gewoon te doen en te vermaken. Ben ik de afgelopen tijd dat kind in mijzelf vergeten? Ik wordt meegenomen op de schommels en samen met Cialaar schommel ik zo hoog als ik kan, mijn haren voel ik wapperen in de wind. Even later draai ik rondjes, ik weet niet of ik nu op een draaimolen zit of dat ik schaats, maar het is zalig.

Het was even tijd dat ik weer de vreugde ervaarde van het kind zijn. Het zorgeloze, het spelende en creatieve. Ik wordt er weer aan herinnerd, dat ook dit deel is van het leven, van mijn leven en dat ik weer mag gaan spelen en genieten. Volwassen zijn en alles wat daar bij hoort is prima, maar blijf ook kind zegt mijn gids me nog eens duidelijk. Ga gewoon de dingen doen die je altijd zo fijn vond. Schaatsen, schilderen, zwemmen en noem maar op.En wees speels, speels in je doen en laten, speels in je hart, zoals kinderen zijn.

Laat jouw licht stralen

Lieve lezers,

Deze tekening aquarel heb ik samen met Cialaar mijn gids gemaakt. Hij begon met de tekening bij de kaars aan de rechterkant en maakte er een engel van, en voor ik het wist werden Jozef en Maria getekend ook als twee brandende kaarsen. Het kindje voor hen, zo jong nog en zo groen als gras, met een groot hart en een helder contact met de bron en God. De Engelkaars die zijn licht deelt met de rest van de aanwezigen en de energie aangeeft van het moment. Roze van tederheid, blauw van kennis en kracht.

Al de oude verhalen rondom Jezus geboorte en het feest dat nu gevierd gaat worden zijn wel bekend intussen. Soms denk je waarom vallen we steeds in herhaling, waarom hebben wij dit nog steeds nodig na 2000 jaren en meer. Waarom zijn we nog steeds niet zo ver dat wij ons eigen licht laten stralen, en zelf het licht in de wereld kunnen zijn? Wel niemand houdt ons tegen toch? Wij kunnen dat licht al zijn. Voor onszelf, voor onze dierbaren en voor de mensen om ons heen. Als we dit allemaal zouden doen, dan zou de wereld al een stuk lichter zijn om te ervaren.

Daarom schreef Cialaar ook zijn tekst op de tekening:

Be the light that you are, 

share the light that you have.

Het licht in jezelf voelen en erkennen is wat je dan ook mag doen in deze periode, zodat je met volle kracht dit licht ook kunt zijn. Als je dat kunt, dan als vanzelf straal je dat licht uit en deel je het met de mensen om je heen, daar hoef je verder niets voor te doen ;)

Cialaar en ik wensen jullie een paar hele mooi feestdagen, beginnende vandaag, met de zonnewende en het begin van de winter, de kerstdagen en een heel mooi liefdevol, licht en gezond nieuw jaar.

Cialara.

Zielsreis naar de Hathors

Deze week mocht ik weer eens iemand meenemen op zielsreis. Al moet ik zeggen dat ik niet zo veel hoefde te doen, want als vanzelf vond ze haar weg en mocht ik simpel toekijken. 

Mijn geliefde Choctaw neemt al snel de leiding en we gaan te paard over de prachtige groene velden van het land der zielen. Heerlijk altijd om zo te beginnen met het zachte gedein van de paarden, hun liefdevolle aanwezigheid en het geven van richting aan onze reis. Al snel zien we het licht, ons doel van de reis. We gaan die richting op en komen in een mooie witte lichtbol terecht, zonder in of uitgang. 

Hier is een man aanwezig die veel licht uitstraalt, het is Michael die aan mijn reisgenoot een wolk toont. In de wolk word een beeld gegeven van een vorige leven, waar ik verder niet op in kan gaan. Na deze indruk van een van de levens, keren we weer terug naar Michael en de wolk. 

Opnieuw komt er een beeld in de wolk, deze keer dat van een zuiver wit licht en een glasachtige piramide vorm. Ik herkende de sfeer direct. We zijn bij de Hathors in hun interdimensionale omgeving. Je kunt het zien als een soort van glas achtige lichtgebouwen die in het heelal vertoeven, die indruk geven ze mij altijd. Zo ook bij mijn reisgenote. Ze denkt dat het van glas is, zo licht, en dat de vloer donker is. Als ik haar goed laat kijken ziet ze dat je er dwars doorheen kan kijken en dat ze feitelijk midden tussen de sterren staat. 

Bij de Hathors is alles gemaakt van licht. Ze werken via lichtsplitsing en maken er een soort van vaste vorm van,vast zoals wij dat kennen in onze fysieke wereld. Al is het toch echt wel licht!

We worden opgewacht door een gids van de Hathors. Hij draagt een mantel van licht en ook zijn muts is vrijwel doorzichtig. Met zijn lichtstaf gaat hij ons voor en wijst ons de weg naar een ruimte waar we worden verwacht. Hier krijgt mijn reisgenote een drinkschaal aangeboden met een melkachtige drank. Dit om haar rustig te maken zodat de Hathors de aanwezige implantaten kunnen verwijderen om haar vervolgens een krachtige boost te geven van hun speciale licht. Ik noem het altijd maar de batterij op laders. Ik kan niet precies zien wat ze doen, maar ik weet dat het goed is. Ze wordt even een beetje slaperig, ik zelf deze keer niet, kennelijk raak ik al meer gewend aan hun rustige tempo en energie. Dan zijn we plots weer terug in de lichtbel waar we bij Michael waren begonnen.

Het was een bijzondere reis wel, en al snel na de beleving bij de Hathors word mij duidelijk gemaakt dat het genoeg is voor deze avond.

Het was een bijzondere eerste reis wel, en met veel informatie en veel kracht zoals later zou blijken, want een paar dagen later gebeuren er bij mijn reisgenoot mooie dingen. Een opening van haar derde oog heeft zich heel duidelijk aangediend via deze reis! Mooi om het te mogen meebeleven wel. 

Win-Aktie op Facebook

Op Facebook zijn er bijna 200 likers op Claire Wisdom, mijn praktijk pagina aldaar. Daarom ben ik nu de win-aktie gestart.

Win nu een gratis zielstekening + reading 

Hoe doe je mee? Ga naar deze pagina op facebook: Claire Wisdom en like de pagina, like ook de betreffende foto en deel hem openbaar. Als jij nummer 200 bent daarmee, win je de aktie!

Creatief opladen

Bij mij is het ieder jaar een lastigere opgave zo lijkt het om de winterdip de baas te blijven. Ik ben niet echt een trouw buitenmens, want zodra het regent zit ik liever binnen. Zo mis ik best wel wat zonneschijn natuurlijk en dat weet ik ook wel. Het enige wat mij wel altijd ontzettend helpt is om mijn eigen zonneschijn te creeëren, door te schilderen!! En dit is dan van vandaag, en ik moet het duidelijk weer dagelijks gaan doen om mijzelf op te blijven peppen. Maar wat een mooi plaatje is het geworden! Kleur helpt je gewoon zo goed in die donkere dagen! En toch ga ik morgen weer fijn de buitenlucht in! Let the light shine, laat het licht schijnen. Hier door mijn raam, morgen fijn naar buiten, nu nog hopen dat het zonnetje dan ook schijnt ;)

Raphael en het groene kristal

Het is al een weekje geleden, en ik heb de zielsreis even laten bezinken, maar wil hem toch delen hier. Het was zo'n prachtige reis en met zo'n geweldige ontmoeting. Tijdens onze reis kwamen we namelijk vrij hoog in de engelen sferen terecht. Het was er enorm licht en ik genoot ervan, het was heerlijk om weer even "thuis" te zijn namelijk, al was het maar een beeld dat ik kreeg van dat thuis.

Voor ons verscheen Raphael, met in zijn handen een enorm groen kristal. Al het licht om ons heen veranderde in de zachte groene glans van het kristal dat hij bij zich droeg. Hij hield het kristal voor ons en bewoog het, zodat het leek alsof hij met het kristal dwars door ons heen ging. Het voelde alsof er een schoonmaak was en een vernieuwing.

Hij had ook een boodschap voor ons ja, zoals altijd wanneer je de engelen ontmoet op deze wijze, hebben ze een boodschap voor je. De zijne was vertrouwen, om te vertrouwen in de leiding die we krijgen, te vertrouwen op onze intuïtie en onze gevoelens en weten. Om onze spirituele weg te durven volgen, het pad van onze ziel. Vertrouw op je innerlijke leiding.

Het groene licht heeft nog meer functies vertelt Raphael. Het is iets wat we in Atlantis ook gebruikten, het licht van kristallen. We mogen ons dit weer herinneren en gaan gebruiken. Daarnaast is het ook een stukje groen licht dat zich gaat mengen met onze keelchakra's, we mogen ons vrij voelen en vrij gedragen. Vrijheid is belangrijk voor ons en onze taak op aarde. Door je vrij te voelen kom je beter in je kracht te staan en kun je verder komen en meer bereiken dan zonder dat gevoel.

Al met al is het een healing met veel kracht, als een zegening dat het werk dat ik doe goed is en goed zal zijn. Ik ben dankbaar, alweer !!

Inwijden in Reiki

Vorig weekend was het zo ver, voor het eerst in dit leven mocht ik iemand een inwijding geven in Reiki. Mijn reiki-meesterschap heeft nu zijn aanvang genomen en vol spanning en goede moed begon ik aan deze mooie taak. Het maken van een documentatie en het certificaat dat waren allemaal de fysieke onderdelen van de inwijding. Het nam natuurlijk wat tijd in beslag, maar gaf een goede basis.

De "zachte" kant van de inwijding, gebeurde dus afgelopen weekend. Het ritueel van de inwijding zelf, het uitleggen en samen doen van de oefeningen, en daarna nog het afsluitende ritueel met een reikibehandeling, het was prachtig! Het vulde me met energie, liefde en licht. Ik heb er werkelijk van genoten die dag, om dit te mogen doen.

En wat hebben we gebrainstormd die dag erna, zoveel nieuwe ideeën en plannen. Zo'n lading vol met energie, totaal niet moe, integendeel, kon ik dit maar iedere dag doen. Dankbaar ben ik voor deze nieuwe toevoeging in mijn leven en mijn werk. Nu kan ik echt mensen een stuk verder helpen!!!

Pepernoten

Wat een gedoe allemaal zeg, ben je net lekker veel afgevallen, kilootjes kwijt, komt eerst die zomervakantie, en redt je het nog net. Maar nu... de pepernoten, de chocolade, de speculaas....

 

En ja, eerlijk gezegd, ik ben hier dus gek op! Hoe nu weer verder, met die lange donker wordende dagen, waarin je toch vaak zo hunkert naar zoetigheid. Al was het maar omdat je de zon zo mist en de warmte van buiten, je wil je dan van binnen ook warm voelen, met zo'n lekker chocolaatje in je mond niet waar?

 

Jullie voelen het al aankomen, dit is voor mij een lastige periode altijd. Al jaren lang, kom ik flink aan in deze maanden en nu ik mij erop toe heb gelegd om juist af te vallen en naar een gezond gewicht te streven is het een uitdaging om mijn patroon vast te houden. Wat, ik zeg het eerlijk, de afgelopen weken niet is gelukt! Shame on me, daar gaat mijn zelfmeesterschap dacht ik. Maar hé, ik ben een mens, ik ben veerkrachtig, ik kan weer teruggaan naar mijn patroon als ik dat wil. En ik wil dat ook, dus, al weer een paar dagen goed bezig.

 

Ik ga dus maar naar buiten, zo veel als kan. Naar mijn moestuin, naar de sportschool, fietsen om boodschappen te doen, in de tuin rommelen, van alles om maar buiten te zijn, en zoveel mogelijk zonlicht pakken als ik kan. Want ja, dat helpt ja! En intussen (en dat is voor mij het moeilijkste) op tijd eten!

 

Als jij dat ook wil, doe het dan gewoon, want jij bent het waard om voor te vechten, jij bent het waard om mooi en gelukkig te zijn met je lichaam. Net als ik.

 

 

Huiskamer sessie met bijzondere getallen

Op 9 oktober jongstleden had ik met een aantal mensen een huiskamer sessie afgesproken in Dordrecht. Ik had zoals gewoonlijk van te voren de zielstekeningen gemaakt en wilde de auto instappen op tijd om tot de ontdekking te komen dat mijn Tom-tom het niet deed en dat die gereset moest worden. Dus ik weer terug in huis en dat ding fiksen. Intussen kort telefonisch overleg gehad om te zeggen dat ik later zou komen dan was afgesproken. Het was niet anders.

Na een uurtje vlotte reistijd, kwam ik dan toch nog even voor 8 uur aan op locatie. Ik belde zoals afgesproken even naar het huisnummer van de organisatrice zodat ze de deur voor mij open kon doen. Maar... ik kreeg het antwoord apparaat. Ik geloofde het even niet, dus belde nog een keer. Weer antwoord apparaat! Wat nu? Ik wist het niet.. ik wachtte even, mss was ze wel even naar buiten ofzo? En nog maar eens bellen. Weer antwoord apparaat... de moed zonk me bijna in de schoenen. Maar toch maar gewacht en uiteindelijk na ongeveer een kwartier kwam daar dan iemand naar mijn auto toe, en ja hoor daar was ze! Ze had zichzelf buiten gesloten en kon haar eigen appartement niet meer in. Van opluchting hebben we wel gelachen, want intussen had ze al wel een zaaltje onder in het complex geopend zodat we toch gewoon door konden gaan.

Het werd een mooie avond, met op 3 kaarten een boodschap van Uriel. Waarbij hij erop had gestaan dat zijn naam onder de gechannelde tekst was geschreven. Op zich bijzonder, want dat had hij nog niet eerder van me gevraagd.

Naderhand kreeg ik een mailtje van een van de deelnemers van die avond. Er was iets bijzonders op het gebied van numerologie, wat de groep had geconstateerd achteraf.. Het was namelijk zo, dat de drie mensen die een boodschap van Uriel hadden gekregen in een perfecte driehoek hadden gezeten in het zaaltje, waarbij hij opmerkte dat ze normaal nooit in die volgorde zouden hebben gezeten waarschijnlijk.

Er was nog meer, want die drie personen hadden alledrie als lotsgetal 9. Wat het dus eigenlijk nog bijzonderder maakte. De groep waar ik voor getekend had bestond uit 10 personen, maar eentje was die avond niet aanwezig, waardoor er dus nog maar 9 waren. Doordat ik zo laat was en zij mij niet eerder hadden gevonden, begonnen we pas rond 9 uur (normaal altijd om 8 uur). Dordrecht bestaat uit 9 letters en de datum was ook de 9e....

Uriel was heel duidelijk aanwezig wel, en zijn wondere manier om ons op het wonderlijke te duiden is weer eens perfect verlopen.... toeval? Nee, toeval bestaat niet!

Uriah Riva, getrouwe van Uriel

Velen kennen aartsengel Uriel wel, de krachtige aartsengel die velen van ons helpt om het licht op de wereld te verspreiden, en ons ondersteunt in het delen van onze kennis erover. Je ziet hem vaak afgebeeld met een vlam in zijn hand. De vlam van de geest, van God, het heilige licht, het vuur van de passie. Hij geeft ons inspiratie, helpt ons bij het doorgeven van kennis en bij het gebruiken van de kracht van onze passies.

Engel Uriel werkt niet alleen, hij heeft vele helpers. Een ervan is Uriah Riva, zijn vrouwelijke getrouwe engel die op dit moment op aarde is geïncarneerd, en zijn werk vanaf aarde ondersteunt. Ze draagt net als hij de vlam van de geest en het lichtend zwaard ter bescherming. Lang heeft ze niets geweten van haar afkomst of haar taak op aarde, meest gingen die dingen onbewust. Maar plots ontwaakte ze en werd ze zich van haar taak en kracht bewust.

 



Zich nog maar pas bewust van haar taken en krachten is ze een nieuwe weg ingeslagen en volgt ze zo veel als mogelijk haar zielspad. Vanuit liefde werkt ze gestaag aan haar eigen kennis en groei, en ondertussen deelt ze haar kennis met wie het wil, helpt ze met healings, met het openen van de poorten van het bewustzijnsgrid rond de aarde en wordt ze beschermd door de krachtige metgezellen van Uriel en hemzelf.

De groei die zij ervaart hierin, is deels vanuit zichzelf, is deels via anderen. De leerschool die zij op aarde heeft en volgt zal uitmonden in een leerschool voor anderen ook. Vanuit liefde en licht tracht zij nu anderen op hun spirituele pad te helpen. Ze leert hen om op hun innerlijke kunnen te vertrouwen en zichzelf te beschermen met het licht. Haar vlam geeft ze van harte door en ze hoopt dat ook anderen die vlam weer verder door zullen gaan geven, zodat velen hun eigen krachten terug vinden en gaan gebruiken.

Zij wil je meegeven, dat je de kracht in jezelf terug kan vinden, dat je mag vertrouwen op jezelf en dat alle antwoorden in jezelf te vinden zijn. Voel de inspiratie die binnen kan komen als je vertrouwt op je eigen kunnen. Ontdek je ware zelf, en maak jezelf zo gelukkig als maar kan, door dat te doen wat je hart je ingeeft.

Zij is, Uriah Riva.

Les geven hier en hiernaast

Les geven, ja, dat doe ik wel tijdens de workshops, en steeds meer besef en voel ik ook dat niet alleen de mensen die bij mij zijn op dat moment les krijgen. In de wereld naast de onze, ook wel gene zijde of het hiernamaals genoemd, wordt net zo goed les gegeven. Het is een hele gerust stelling wel, dat we nooit uitgeleerd zijn en dat er aan de andere kant evengoed dingen geleerd worden nog. Het maakt ons allemaal wat menselijker vind je ook niet?

Gisteren was er bij mij thuis de workshop Channelen. Het channelen via schrift, via beweging (healing) en spreken. We waren met een klein groepje en eigenlijk vond ik dat wel fijn, want channelen is vooral jezelf afstemmen op je gids of op de ziel die via jou wil spreken of werken. En toch was het nog heel druk bij ons en rondom ons. Zoveel zielen die toekeken, een aantal voor wie het de eerste keer was dat ze dit bij hun medium mochten proberen. En ja, ik noem hen allemaal een medium, want het doorgeven van kennis en of boodschappen is medium werk, je bent dan tenslotte een kanaal via welke de andere wereld werkt.

 



Alle begin is moeilijk, en de een pakt het makkelijker op dan de ander, maar allemaal hebben ze wel iets doorgekregen. Het grootste obstakel daarin is vaak vertrouwen. Het vertrouwen in je gids, het vertrouwen in jezelf, dat je fantasie niet aan het werk is enzovoort. Vertrouwen is denk ik het moeilijkste in ons mensen om dat te winnen. Aan de andere zijde zijn evengoed wel obstakels, zoals het winnen van ons vertrouwen, het goed genoeg door kunnen duwen om de teksten door te geven zonder de mens eronder te drukken of te benauwen. Van alle kanten wordt er geholpen om iedereen de kans te geven om het te ervaren.

Ik werd me sterk bewust dat ik zelf al een hele tijd channel, en vaak zonder het bewust te zijn, en dat ik dat channelen met een schijnbaar gemak doe. Maar ook ik heb in het begin getwijfeld, ook ik had moeite om mijn gevoel hierin te vertrouwen, was het geen fantasie wat ik doorgaf? Les geven is dan weer een stukje verder gaan, want dan geef je ook de andere het vertrouwen dat je zelf hebt moeten leren. Een mooie taak wel, en eentje die ik ook vanaf de andere kant heb moeten leren, net als de zielen die gistseren bij ons waren. Ze hebben het er nu nog over ;) en wij ook.

Contact met dieren

Je hoort het zo vaak van anderen, dat mensen contact hebben met dieren en kunnen voelen hoe het met ze is en met hen communiceren. Ik vond het altijd mooi om te lezen of te horen van anderen, maar dacht er nooit over na verder of ik dat ook kon. Ik hou van dieren, maar ik ben iemand die geen dieren in huis wil, vooral vanwege mijn allergieën. Toch kan ik ze aanhalen en ze knuffelen en van ze genieten bij momenten.

Zo ook toen ik afgelopen week bij iemand was met een prachtige mooie hond. Normaal gesproken komt hij even bij me snuffelen en laat me verder links liggen. Deze keer was het anders. Ik had hem al een tijdje niet gezien, maar nu kwam hij bij me en bleef naar me toe komen. Ik haal hem altijd aan, dus dat was niet iets bijzonders voor hem of voor mij, maar deze keer kwam hij met zijn speeltje naar me toe en even later bleef hij bij me terwijl ik hem aanhaalde. Hij hief zijn poot op en zo vraag ik plots aan zijn baasje of hij soms last had van zijn pootje, want overduidelijk liet hij me dat zien en weten. En ja inderdaad hij had al een tijdje last van een van zijn kussentjes onder zijn pootjes. Ik voelde de Reiki al stromen via mijn handen nog voor ze me het antwoord gaf en het lieve dier ging aan mijn voeten liggen met zijn pootje omhoog. Het was voor mij een plotseling besef dat hij mij zelf had verteld dat hij daar last had en dat hij wel wat Reiki kon gebruiken. Hoe mooi hoe dieren dit zelf aanvoelen en er om durven vragen, zonder dat iemand dat verder door heeft. En hoe geweldig dat ik hem dat mocht geven, het maakt je zo dankbaar.

Hij heeft werkelijk ruim 10 minuten aan mijn voeten gelegen in totale overgave, zijn buik omhoog en zijn pootje in mijn hand, en allebei hebben we ervan genoten ;)

 

Fijne dierendag allemaal <3 p=""> 

Herfst

Waar kun je in de herfst nu beter zijn dan in het bos? Juist ja, en daar was ik vandaag dus ook even. Even met de voetjes op de vloer, de zuivere lucht opsnuiven, de bomen knuffelen.

Nog beter is het om daar ook lekker even met blote voeten te lopen. En ook dat deden we dus. Niet allemaal, want sommigen zien het niet zitten, maar ik en de kinderen dus wel. Dus schoenen uit en voetjes op de vloer.

Mens wat een energie kregen we daarvan, en wat voelde de grond toch zacht aan!! Alsof het bos ons omhelsde met alle liefde en energie die het ons geven kon. We liepen over de zandpaden, het mos, de dennennaalden (die heus werkelijk waar zacht aanvoelden) en de beukennootjes (iets minder lieflijk onder je voeten). Ook op de grote wortels van de enorme bomen liepen we, en de energie stroomde naar binnen!

Koud? Nee, koud was het niet. Je voeten worden extra geprikkeld en voelen juist heel warm aan na een korte tijd lopen, dus nee, koud was het niet. En nu nog steeds gloeien mijn voeten ;).

Late zomer in de moestuin

Het is alweer voorbij half september en morgen is de het alweer herfst! We hebben het intussen al wel gemerkt aan het weer en de korter wordende dagen. Ook in de tuin is het heel duidelijk dat de zomer voorbij is en veel planten zijn al weer verdwenen of aan het uitbloeien, omgewaaid en uitgeput. Ik heb wat mooie foto's nog gemaakt afgelopen week, zodat ook jullie mee kunnen kijken in mijn tuintje.

Pompoenen

Even wat inspiratie met pompoenen. Ik heb zoveel pompoentjes op het landje gekweekt en kreeg zo maar wat leuke ideeen van anderen in de schoot geworpen!

Daarom nu wat inspiratie plaatjes van pompoenen

 

 

 

 

Impressie van mijn vakantie

Ik prijs mij gelukkig dat ik een aantal heerlijke dagen in Oostenrijk heb doorgebracht met mijn gezin. Zalig om er even zo tussenuit te zijn. En ook al kwamen we eerder terug vanwege het regenachtige weer in de tweede week, de eerste week was weer fantastisch! De bergen, de natuur,  de vergezichten, het actieve, het lekkere eten, alles was super. Natuurlijk heb ik wat mooie foto's gemaakt, al heb ik niet alles kunnen fotograferen. Dat wat het meeste indruk op mij heeft gemaakt, namelijk het zien van twee adelaars hoog boven de lift toen we de berg opgingen, heb ik helaas niet vast kunnen leggen. Dat was waarschijnlijk ook niet de bedoeling dacht ik later. Genieten van het moment, dat is waar het om gaat in het leven tenslotte.

Maar nu de foto's!! Het zijn gewoon wat mooie plaatjes om je een indruk te geven van onze vakantie, wellicht ook een beetje reclame voor dit mooie land ;)

 Obir druipsteengrotten

 

Granatium waar je zelf granaten mag delven uit de rotsen

Maltshachersee in de avond

 

 Drielandenpunt Oostenrijk, Italië en Slovenië 

Uitzicht vanuit een lift

Portaal in een dorpje

Mooi licht in een kerk

 

Typisch Oostenrijkse decoratie

Op blote voeten wandelen  

De Tscheppaschlucht

Groepsmeditatie voor Japan

Gisteren avond hebben we met een groep gemediteerd en onze energie vol van liefde, licht en healing naar Japan en de Japanse wateren gezonden. Het was een prachtige meditatie en we zagen veel gebeuren met het licht dat vanuit de bron ons ondersteunde.

Het samenbundelen van onze krachten op afstand was voelbaar en hoe gek het ook klinkt, we waren samen, ondanks dat we fysiek elkaar niet ontmoetten op dat moment. Intentie en focus zijn zo veel malen belangrijker dan dat!

Ik zag de anderen in prachtige mantels gemaakt van sterren, we omringden de aarde met onze handen naar voren, het licht dat via ons naar de aarde en met name naar Japan en Alaska werd gezonden, wetende dat heel de wereld daar van zou profiteren, energie kent namelijk geen grenzen.

De meditatie en focus was vol van liefde, eenheid, samenwerking, en voelde alsof we elkaar al jaren kenden, ook al maakte ik op dat moment met de meesten voor het eerst kennis. Onze zielen bleken daar geen last van te hebben, die kenden elkaar wel.

Dankbaar voor dit mooie werk dat we samen mogen doen vanaf onze bescheiden plekje op aarde, ons weer ondersteund voelen door het grote geheel van liefde. Vanuit onze harten in samenspraak met het goddelijke dat ons altijd omringt werken we mee aan de veranderingen die plaats mogen gaan vinden op en in onze wereld.

Voor Japan wensten wij dat de betrokkenen een snelle oplossing kunnen vinden voor de problemen bij de kerncentrale van Fukushima, waar nog iedere dag tonnen radio-actief water de zee in stroomt, en waar al 40 % van de vissen en het waterleven kapot is gegaan. Wij vroegen om heling van alle mensen, dieren, bomen en al het levende in Japan, het versnellen van de nodige natuurlijke processen om de  balans te herstellen.

Vrijdag zullen we onze meditatie herhalen in groepsverband, wil je ook meedoen? Vraag gerust om aansluiting, zodat we dat kunnen regelen, dit kan via een berichtje hieronder of via facebook.

Graancirkels en de connectie met de draak

Afgelopen woensdag ben ik niet alleen in Chaam geweest, ik ben ook in Noordhoek geweest om daar een graancirkel te bezoeken. Ik had er eentje op internet gezien en vond het wel een mooie afsluiting om dat aan het einde van de dag ook nog even te doen.

Het regende nog altijd en we konden de betreffende graancirkel niet direct vinden. Hebben een aantal malen verkeerd gereden tot we plots vanaf de snelweg een graancirkel in het veld zagen liggen. Het was niet de graancirkel waar we naar op zoek waren, maar een van de andere cirkels die er waren gevonden. Vlak na het veld met de cirkel was een benzinestation en dus parkeerden we daar even de auto om vervolgens naar de cirkel te wandelen door de regen.

Bij het veld was één grote cirkel te zien met wat kleiner cirkeltjes eraan vast. Ietsje verderop lag ene kleinere graancirkel in een wat vreemde vorm. Mijn vriendin liep direct naar de grote cirkel, maar ik werd naar de kleinere getrokken. Ik wilde die eerst bekijken en bleef er vlak bij staan om de cirkel te observeren. Ik ben er niet in gegaan, heb alleen wat foto's ervan gemaakt.

 

Deze cirkels waren niet mooi rond, ze lagen erg warrig en ik vond ze vreemd, maar wel fijn herinner ik me. Ik ben in één van de grote cirkels gaan staan, die niet echt een cirkel vormden zoals je op de foto's ook wel kunt zien.

 

De andere cirkel die er vlak bij lag was echt rond en heel gestileerd wel zoals je onder op de foto kunt zien.

 

 

Vandaag las ik nog even een stukje van Robert van den Broeke over deze specifieke graancirkels. Ze sluiten zo ontzettend mooi aan op mijn beleving in Chaam en de warrige cirkel waar ik eerst naar toe werd getrokken? Vandaag herinnerde ik mij hoe ze dit soort graancirkels noemen in Engelend; het was een zogenaamde drakenpoot afdruk....

 

Lees meer over deze cirkel op de site van Robert van den Broeke via deze link: http://www.robbertvandenbroeke.nl/graancirkelarchief/6e_Formatie_2013

Ontmoeting met mijn draak

De gele draak

Gisteren heb ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens gemediteerd. Het duurde niet zo lang, en tijdens de meditatie werd ik ook af en toe gestoord door de kinderen, maar dat deerde niet.

Al vanaf het begin zag ik vlak voor mijn gezicht het gezicht van mijn gele draak. Mijn gele draak met zijn blauwe ogen en een kleine goudwitte hoorn op zijn neus. Het was een vriendelijk gezicht, een gezicht dat ik met liefde bekeek. Zo veel liefde voelde ik voor deze draak, dat was met geen pen te beschrijven! Je kunt voor je huisdier zulke gevoelens hebben, maar dus ook voor je draak, al denk ik dat het verder gaat dan dat.

De draak keek mij aan, en ik kon het niet laten om mijn handen rond zijn kaken te leggen, wat hij rustig toe liet, genietend van mijn aandacht zo te zien aan de vriendelijke ogen die mij continue aankeken.

Ik voelde liefde, liefde voor deze gele draak met blauwe ogen. Ik moest hem knuffelen en deed dat ook. Al was het lastig, want het hoofd en de romp lagen nogal uit elkaar, de draak had een lange lange lange nek! Een giraf is er niets bij. En dus volgde ik zijn nek en kwam bij zijn romp en zijn hart uit. Ik vleide me ertegen aan, genietend nog steeds van die enorme liefde.

Ik leek wel te veranderen in een onschuldig kind, een kind dat aan het onderzoeken is. Speels, losjes, liefdevol en zoekende naar wat dit nieuwe toch is. Zo voelde ik mij. Dit gevoel was zo belangrijk om opnieuw te ervaren, te doorvoelen hoe wij als kinderen mogen zijn, onschuldig, levend, onderzoekend, spelend en knuffelend.

De draak liet alles toe, ik mocht op zijn rug liggen met mijn armen om hem heen. De draak was heel groot en ondanks zijn schubben voelde hij toch heel zacht.

Ik genoot ervan om zo op zijn rug te liggen. We deden verder niets, alleen maar weer kennismaken. Het was zo lang geleden dat ik met je gespeeld heb gele draak. Herinneringen aan het  tornado rijden kwam boven. Hij had deze tornado’s gemaakt in opdracht van Ra, die mij indertijd leerde om ze te bereiden. Dit was dus eigenlijk weer kennismaken met mijn eigen draakje.

De draak liet mij zien dat hij van de kleur groen houdt, als van een groene smaragd die zijn schat is. Ik zie via hem een enorme groenige stralende edelsteen die in zijn binnenste schuilt. Het is zijn hart, dat overstroomt van liefde. Ik herinner me nog meer nu, dat de engelenbal die bij mijn hart zweeft in het begin ook omgeven was met een groene waas, voordat het veranderde in goud. Het is de kleur groen van liefde, liefde van mijn hart voor zoveel mensen dieren wezens, en dus ook voor mijn draak, die ik nu liefst Draco wil noemen…. En ik besluit om hem dan maar zo te noemen tot ik zijn echte naam weet.

Nu komt Cialaar bij me staan en samen met mij aait hij Draco. Ik kan mijn ogen niet van Draco afhouden, in zijn ogen ligt zo veel liefde en ik geniet zo van mijn onschuld hier dat ik bijna ervan ga huilen…. Shit… ik huil al, van vreugde wel ….

Cialaar slaat zijn arm om me heen en samen staan we zo bij Draco, onze draak, nee mijn draak. Cialaar heeft er ook een zie ik nu, die komt naast Draco te staan nu…. Een blauwe draak… met gele ogen… deze is krachtig en lijkt goede maatjes te zijn met mijn Draco… bijzonder dit… zouden het ook tweelingzielen zijn net als Cialaar en ik? Mijn gevoel zegt van wel… al kan ik niet zo goed de sekses onderscheiden bij draken, voor mij is deze ook een hij, of toch niet?  De draken staan dicht naast elkaar…. En heel even lijken ze te versmelten tot één draak, maar even snel als dat beeld komt gaat het alweer. Ik sta met mijn neus tegen mijn Draco aan en snuif zijn lucht in. Ik zie de kleine tornado wolkjes uit zijn neusgaten komen en moet er om lachen. Ik kan het niet laten om met mijn vinger de wolkjes te bespelen. Cialaar moet er ook om lachen en samen met hem gaan we nu vliegen op onze draken. Ik mag achterop mijn draco zitten, vlak achter zijn hoofd en met mijn handen houd ik zijn oren vast, bij gebrek aan een stuur of ander houvast.

Met een ruk komen we ineens in beweging als Draco zijn vleugels met kracht uitslaat en ons laat zweven. Ik zie Cialaar met zijn draak vlak naast me vliegen in het donkere gehemelte. Het is donker van de nacht, niet van het duister als je begrijpt wat ik bedoel, want ik voel me verder licht en vredig. Zachtjes vliegt Draco door de sterrenhemel boven de aarde. Onder ons verschijnen achtereenvolgens een meer en de witte toppen van de bergen…. We vliegen over een woestijn en een zee…. Draco laat me alles zien in zijn wereld, de wereld zoals hij die beleeft en graag ziet. Het is hier prachtig, een paradijs, en toch is het ook onze aarde, die wij mensen zo uitputten en vervuilen. Maar Draco verbergt het voor mij, laat mij alleen al het mooie zien, zoals het vroeger was… schoon, helder en prachtig levendig.

Voor even mag ik weer genieten van deze prachtige aarde, al vliegend op de draak die mij al zijn liefde schenkt en waar ik heel dankbaar voor ben. Samen met Cialaar en de draken vlieg ik nog even zo door de blauwe hemel voor ik weer land terug op aarde in mijn lichaam. Wat is het toch prachtig om dit allemaal te mogen zien, ik ben dankbaar voor dit prachtige cadeau zo maar op een gewone zondag ochtend....

 

Draken inspiratie

Laatst met volle maan kwam er een witte wolken draak boven de maan te voorschijn. Ze liet zich uitgebreid door mij fotograferen en luidde een nieuwe fase in voor mij. Een fase waarin de krachtige draak mij een teruggevonden deel van mijzelf kracht zal geven. Een fase van zowel erkenning van mijn schulden als herinnering aan mijn onschuld tegelijk. Het speelse, onderzoekende van het kind in mij dat zo graag speelt met de draak. En daarom nu alvast wat inspiratie van de draken.