Les geven hier en hiernaast

Les geven, ja, dat doe ik wel tijdens de workshops, en steeds meer besef en voel ik ook dat niet alleen de mensen die bij mij zijn op dat moment les krijgen. In de wereld naast de onze, ook wel gene zijde of het hiernamaals genoemd, wordt net zo goed les gegeven. Het is een hele gerust stelling wel, dat we nooit uitgeleerd zijn en dat er aan de andere kant evengoed dingen geleerd worden nog. Het maakt ons allemaal wat menselijker vind je ook niet?

Gisteren was er bij mij thuis de workshop Channelen. Het channelen via schrift, via beweging (healing) en spreken. We waren met een klein groepje en eigenlijk vond ik dat wel fijn, want channelen is vooral jezelf afstemmen op je gids of op de ziel die via jou wil spreken of werken. En toch was het nog heel druk bij ons en rondom ons. Zoveel zielen die toekeken, een aantal voor wie het de eerste keer was dat ze dit bij hun medium mochten proberen. En ja, ik noem hen allemaal een medium, want het doorgeven van kennis en of boodschappen is medium werk, je bent dan tenslotte een kanaal via welke de andere wereld werkt.

 



Alle begin is moeilijk, en de een pakt het makkelijker op dan de ander, maar allemaal hebben ze wel iets doorgekregen. Het grootste obstakel daarin is vaak vertrouwen. Het vertrouwen in je gids, het vertrouwen in jezelf, dat je fantasie niet aan het werk is enzovoort. Vertrouwen is denk ik het moeilijkste in ons mensen om dat te winnen. Aan de andere zijde zijn evengoed wel obstakels, zoals het winnen van ons vertrouwen, het goed genoeg door kunnen duwen om de teksten door te geven zonder de mens eronder te drukken of te benauwen. Van alle kanten wordt er geholpen om iedereen de kans te geven om het te ervaren.

Ik werd me sterk bewust dat ik zelf al een hele tijd channel, en vaak zonder het bewust te zijn, en dat ik dat channelen met een schijnbaar gemak doe. Maar ook ik heb in het begin getwijfeld, ook ik had moeite om mijn gevoel hierin te vertrouwen, was het geen fantasie wat ik doorgaf? Les geven is dan weer een stukje verder gaan, want dan geef je ook de andere het vertrouwen dat je zelf hebt moeten leren. Een mooie taak wel, en eentje die ik ook vanaf de andere kant heb moeten leren, net als de zielen die gistseren bij ons waren. Ze hebben het er nu nog over ;) en wij ook.