Quickzilver van onze gedachten

Vandaag tijdens een gesprek, kwam een zielsreis van een tijdje geleden weer naar boven. Een zielsreis met een les van Hermes, die mij altijd is bij gebleven, en die voor mij heel belangrijk is geweest en nog steeds is, en zeker in deze tijd zeer toepasbaar is gebleken.

De reis was naar de woonstede van Hermes (maar dat staat gelijk aan ons hoofd zeg maar) en daar gingen we naar binnen en naar beneden, dus symbolisch voor diep in onze gedachten, onze mind. Daar liet Hermes ons zien wat wij doen met onze gedachten...

Op de wand daar in die kamer was een laagje quickzilver te zien. Het bleken allemaal letters die daar als een tekst schenen te hangen. We probeerden de tekst te lezen, maar iedere keer veranderde ze. En net als we dachten dat het iets was, bewogen de letters weer, veranderden en vormden nieuwe woorden en nieuwe teksten. Er was niet uit te komen.

Het grappige was dat we daar niet alleen waren, maar dus met zijn drieën. En plots kregen we de ingeving dat de tekst, de letters het quickzilver dus, sterk reageerde op onze gedachten. En omdat we zo met elkaar waren en steeds zaten te kakelen over van alles en nog wat, en alle mogelijke betekenissen afspeurden, veranderde de tekst op de wand continue en ging mee in onze gedachtenstromen.

Toen we dat doorhadden konden we opeens iets veranderen. Het viel niet mee en daarom probeerden we de anderen te laten stil zijn en slechts één persoon zijn gedachten op de wand te focussen. Ik mocht het als eerste proberen. Ik bedacht dat ik graag een hart wilde zien op de wand. Ik zag mezelf als het ware een hart projecteren op de wand, voelde liefde, dacht aan liefde en alles in mij focuste zich op dat symbool, en dat gevoel, die ervaring.

En ja, inderdaad, er verscheen, heel even, een groot zilver hart op de wand! Het was prachtig om te zien, maar zodra ik mijn focus verlegde, kwamen de gedachten van de anderen en mijn eigen verbazing en gedachten er weer doorheen, en vervaagde het symbool alweer. We kregen uiteraard allemaal een keer de beurt en bij iedereen gebeurde min of meer het zelfde. Het was een les in focus, in de wil van je geest, dat je de mogelijkheid hebt om jouw wil te gebruiken, maar dat je daarbij ontzettend gefocust dient te zijn op die gedachten en je niet mag laten afleiden, dat je een zuivere intentie nodig hebt om het te bewerkstelligen. Het was indrukwekkend en prachtig!

Tijdens mijn gesprek vandaag kwam mijn vriendin wel met de opmerking dat ze het als zo'n grote verantwoordelijkheid voelde, het kunnen creëren vanuit de wil. En mijn gids had daar wel een hele mooie opmerking op:

Als je werkt vanuit liefde, en vanuit het weten dat we deel zijn van het geheel, dan deel je die verantwoordelijkheid, met liefde.