Het geloof is een oase in het hart die nooit bereikt zal worden door de karavaan van het denken
Wat een prachtige spreuk en zo ontzettend waar! Ik heb het zelf ook zo ervaren de laatste jaren. Veel ervaringen en heel veel gevoelens, maar niet te beredeneren en niet met nuchter verstand te bezien. Als je niet gelooft in dat gevoel in je hart, maar het gaat beredeneren, voel je de kracht en de rust ervan niet. En inderdaad, het is als een oase. Een oase van kalmte, liefde, energie die uitgaat van het geloven in het eigen hart.
Grappig is dat ik deze spreuk nu zit te beredeneren, terwijl het eigenlijk niet hoeft.
Voel zelf maar....
Een hele mooie spreuk om in je achterhoofd te houden als je mensen tegen komt die niet begrijpen waar je nu eigenlijk in gelooft. Bedenk dan dat zij dat helemaal niet hoeven te begrijpen, want het begrijpen is het doel van redenatie. En hoe je het ook zult kunnen verwoorden, uitleggen (als dat al lukt), zij zullen het nooit begrijpen. Degenen die wel weten wat het is hoef je bij voorbaat al niets uit te leggen......
BeantwoordenVerwijderen