Ik ben er even stil van als ik het kaartje met deze spreuk trek. Wat heb ik hier nou nog verder aan toe te voegen? Hooguit kan ik me nu afvragen of het werkelijk zo werkt. En al snel kom ik dan op een andere vraag.... als het niet zo is, is het dan het geheugen van het Ego wat mij parten speelt? Want het Ego heeft wel degelijk ook nare herinneringen, herinneringen aan gekwetst worden, aan pijn, aan moeilijke momenten. En wat doet het hart dan? Het hart haalt de scherpe kantjes eraf, en laat ook het mooie en goede ervan zien?
Het is natuurlijk een fijn idee om zo te kunnen leven, maar ik weet dat er heel wat mensen zijn die dat absoluut niet kunnen, afhankelijk van wat ze mee hebben gemaakt, heeft een ieder heus wel zijn slechte herinneringen... Leef je dan niet vanuit je hart?
Nog een vraag komt er bij me boven... dat gaat over de tweede zin van deze spreuk. Die is ook heel mooi, maar euhhh.... het is natuurlijk wel zo, dat we soms ook geen andere keuze hebben en wel moeten leren leven met het verleden. Of is dat dan ook weer een egoistische gedachte een negatieve lusteloze gedachte als we zo denken?
Al met al is dit dus best een interessante stelling. Dat als we dus werkelijk vanuit ons Hart gaan leven... hoe zouden we dan met deze herinneringen omgaan? Als je werkelijk vanuit je Hart leeft, en je daar door laat leiden, dan kun je ook vergeven, kun je ook begrip krijgen voor het handelen van anderen, begrip voor situaties, en vandaar uit, ja van daaruit kun je dingen los laten, en dan kan te zeven beginnen en vergeet je wellicht alle nare gebeurtenissen die je niet langer tot dienst zijn. Maar dan moet je dus inderdaad vanuit je Hart leven en niet vanuit je Ego.
Liefs Cialara
Geen opmerkingen:
Een reactie posten