Dromen

Vannacht was het licht
zo licht!

verwonderd liep ik buiten
hoe kan dit?
Het is middernacht
en licht! Ben ik op de poolcirkel?
Het is midwinter...
en toch zo licht

De Russen hoor ik
iemand zeggen
De Russen
hebben de aarde stil gezet
het licht naar onze kant gebracht
vreemd

Ik kom bij een leraar
een kaal hoofd
maar haar op zijn schouders en in zijn nek
omgekeerde wereld
ik raak hem aan
wil het haar voelen
donker haar
ik kijk in zijn ogen
Liefde... zachtheid
verwondering

Ik zie mini pauwen
boven aan een trap
voor een huis
een grachtenpand
de mini pauwen
zijn prachtig, kleurrijk
ze laten hun veren los
laat ik ze oprapen
prachtige veren
zo mooi zo veel kleuren

Ik ga weer verder
ik schaats
zonder schaatsen aan
op witte sokken
heel de zaal door
rond en rond en rond
vooruit, achteruit
zwierend, draaiend
vrijheid

Dromen
wat zijn ze bijzonder...

Je huis schoon van nare energie maken

Vandaag mocht ik bij iemand thuis het huis eens "schoon" maken. Nou ben ik helemaal niet zo iemand die graag stoft en sopt hoor, ik ben meer van de energie reiniging. Het was bijzonder om te voelen dat de nare energie waar de mensen last van hadden zich in de slaapkamer bevond. Gehuld in dubbele bescherming, met dank aan mijn lieve gids, liep ik de kamer binnen. Ik voelde de druk al op mijn voorhoofd, alsof de ziel die er "huisde" me tegen wilde houden. Ik ben toch maar naar binnen gestapt en een gesprek begonnen. Dat ik begreep dat ze contact zocht, maar dat ze net zo goed mee kon gaan naar de lichtwerelden, omdat het daar minstens zo fijn is, misschien nog wel fijner dan hier. Tja, en toen bleken er meer dan één verloren ziel te zijn. Cialaar en zijn vrienden hebben een half uur hun best gedaan om alle zielen die mee kwamen naar boven te helpen. Kennelijk was het gebouw voorheen een bejaardentehuis geweest, waar mensen  niet zo heel erg fijne "herinneringen"  aan hadden en waar ze dus zijn blijven hangen. Het was mooi om na een half uurtje de kamer weer in te komen en te voelen hoe de energie veranderd was. Lichter, rustiger, minder donker en warmer. En wonder boven wonder, was opeens de kachel er aangegaan, terwijl ze dachten dat die daar kapot was...

Wil jij ook zelf je huis eens schoon maken van nare of zware energieën? Je kunt dit ook zelf!! Vraag het gewoon aan je gidsen, vraag ze om je te helpen als dat nodig is. Vraag je engelen om alle nare energie weg te halen. Gooi de gordijnen en de ramen open, laat frisse lucht en heldere zonneschijn naar binnen komen. Ga langs de wanden met wierook of palo santo, en reinig ook jezelf hiermee. Wedden dat je je dan al stukken beter voelt??? Mocht het dan nog niet lukken, dan kun je altijd iemand inschakelen.

Pacha Mama Weirach

Pacha Mama, Moeder Aarde,
Pacha Mama Weirach, Wind van Moeder Aarde

Zaterdag had ik een workshop bij Don Alejandro en Dona Santussa over de winden van de wereld. Slechte winden, goede winden, winden met kracht, spirituele winden, winden die ontwrichten en winden die de regenboog brengen en ons verder helpen op ons pad, goede winden, beschermende winden...

Wind!

Mijn element, het element dat het sterkste in mij is vertegenwoordigd. Een aantal maanden geleden maakte ik dan ook deze schildering, waarin ik nu zie dat ik vooral mijzelf heb geschilderd.

De kleur van dit element is geel, en het draaiende in mijn handen symboliseert de winden waarmee ik werk. In de lessen van Don Alejandro hebben we ook een prachtige healing met de winden van de wereld geleerd, de winden van onze werelden, de onderwereld, middenwereld en bovenwereld. Ik heb deze zomer enkele malen al mogen ontdekken hoe krachtig een mens kan zijn in het oproepen van dit element, verrassend en betoverend om die krachten te voelen en te ervaren. Nu nog mooier om er handvaten mee te hebben gekregen en ze ook daadwerkelijk in een healing te gebruiken. 

Daarom dat er ook hartjes uit mijn wind komen, ik werk er mee met liefde met mijn volle aandacht, ik kan er liefde mee verzenden en geven. Het paarse is de healing, de lavendel het kalmerende en rustgevende. Staand op deze aarde en toch ook verbonden met de bovenwereld. Wat mooi toch weer, hoe je na een aantal maanden ziet wat je nu eigenlijk hebt geschilderd.

Zegen van de nusta's

Al heel de dag sta ik voor de rode deuren
ik geef niet toe

de deuren blijven gesloten en ik blijf ze maar zien
ik ontkom er niet aan...

met moeite trek ik ze dan open
gemakkelijk is het niet
ik verwacht de steppe van Mongolië
daar waar ik deze deuren dacht

Niets is minder waar, ik sta vlak voor hoge bergen
een enorme Condor komt op me af
landt vlak voor me en gebaart me om op te stijgen
om in zijn nek te gaan zitten

We stijgen op en dalen direct alweer, zo snel al?
Maria wordt opgehaald door de vogel
ze lacht naar me en gaat achter me zitten
de Condor zegt de weg te weten en neemt ons mee

We vliegen hoog zo hoog en het is er fris en koud
maar de veren van de Condor houden ons warm
de bergen komen dichterbij
we landen in het groen van de glooiing ervan

Maria springt van de vogel af en we zien de Condor
veranderen in een gouden Lama
Peru, we zijn hier... en Maria leidt ons verder
de bergen in over een smal pad

na een wandeling komen we bij een kleine groene plooi
het is hier stil, onbekend hoor ik
niet iedereen durft hier te zijn
er is een stenen ingang gemaakt hier, klein, donker

Maria wenkt en neemt me mee
door deze eindeloze donkere gang
die voelt als de baarmoeder van moeder aarde
geen licht, alleen maar stenen en aarde donker
en maria houdt mijn hand vast

dan ineens is er licht, een cirkel in een ruimte die wat groter is dan de gang
eromheen staan 7 vrouwen, ieder achter een kaars
ze zijn slechts in de zachte gloed half zichtbaar
de meesten dragen een sluier over zich heen

ik sta in het midden, en mag mijn handen ophouden om te ontvangen
de zegening van de nusta's
voorbereiding op inwijdingen die gaan komen
en ieder van hen laat mij iets zien, geeft mij iets

met de klok mee ontvang ik van de 7 vrouwen
stenen, bloemen, veren en licht, heel veel licht
alles wordt in, op en onder mijn lichaam geplaatst
en over mij heen wordt dan een zachte witte voile gedrapeerd

ik begin te draaien
nu tegen de klok in
mijn handen door de kaarsvlammen
het begint te stromen
alles wordt zalig warm

rust
genieten
warmte
liefde

dan is het klaar
de sluier wordt weggehaald
kaarsen uitgeblazen
de gang uit naar buiten

daar was ik mij
handen
voeten
gezicht

De condor haalt me op
Maria blijft hier gaat niet mee terug
ik vlieg en zie met de Condor
krachtiger helderder vinniger ook
terug naar huis

het is klaar, ik ben er klaar voor
de inwijding moet nog komen
maar wat mooi om dit al te mogen ontvangen
dankbaar keer ik weer terug naar hier

Mama Sirena

Als ze spreekt, gaat haar stem als een zacht zucht over het water, een octaaf hoger dan ons gehoor kan ontvangen, maar de vibratie is er, komt zachtjes bij ons binnen.

Haar stem komt van de Pleiaden, van lang geleden, haar herinneringen aan onze geliefde aarde, zoals ze vroeger was, zoals ze nog is, en zoals ze altijd zal zijn.

Haar zachte stem bereikt ons via ons hart, als we luisteren naar onze gevoelens, onze emoties en ons lichaam wat grotendeels uit water bestaat.

Haar stem bereikt ons in onze dromen en onze mijmeringen, op onbewaakte schijnbaar onbewuste momenten.

Speels is haar stem als ze met de dolfijnen speelt.
Zoet zacht zangerig is haar stem als ze met de zeemeerminnen zingt.
Zij spreekt de oude wijsheid van onze voorouders van de Pleiaden, de kennis die is opgeslagen in al het water maakt zij tot een stem die ons raken kan.

Mama Sirena, Mama Sirena, Moeder Sirene, Stem van het water, schenk ons uw wijsheid, uw licht en liefde, opdat wij kunnen ervaren en kunnen voelen. Opdat wij onze oude kennis van lang vervlogen tijden weer terug zullen vinden. En laat uw stem ons leiden op deze weg.

Toon ons uw parel van wijsheid, die wij mogen aanraken, zodat wij ons die kennis zullen herinneren...

Zing ons toe moeder Sirena, spreek tot ons in onze dromen en mijmeringen. Uw liederen zullen ons verheffen en vervullen van liefde voor onze planeet, onze moeder aarde en al het leven erin en erop.

Met Michael naar de tempel

Dinsdag avond is altijd mijn avond in de praktijk. Op die avond geef ik mijn workshops, reiki avonden en meditatie avonden. Zo ook afgelopen dinsdag. De eerste meditatie avond weer sinds juni en deze keer met meer dames dan ooit. De dag ervoor kwam Michael al met zijn bericht dat hij er bij zou zijn, en gaf mij al een beeld van hoe we de reis zouden starten met hem.

We zouden in een kring moeten zitten tijdens de meditatie en hij gaf me het beeld dat we visueel zouden gaan staan en ieder onze rechterhand op de schouder van de ander zouden leggen en later onze linkerhand in zijn hand zouden leggen. Zo een kring vormend met zijn allen en contact leggend met hem. Juist door de kring zou het makkelijker zijn voor alle deelnemers om dat contact met hem te leggen en te versterken.

En zo ging het dus ook tijdens de meditatie. Ik zag in beeld hoe ieder van ons opstond en in een kring ging staan met de rechterhand op de schouder van de vrouw naast ons. Van boven ons kwam een prachtig licht dat steeds sterker werd in in ons midden ging staan. Michael! Hij nam ons mee aan zijn handen, trok ons omhoog naar een van de dimensionale tempels.

We mochten de tempel in, hij liet ons wassen in het bad daar, waar engelen met gouden schalen het water over ons heen goten en ons schoonmaakten. Daarna liet hij ieder een kamer in gaan, waar we een kado of een aanwijzing kregen. Iedere deelnemer kreeg hier iets aangereikt om over na te denken of om mee te nemen. Het varieerde van gouden amuletten tot zware stilstaande klokken en bloemen. We werden naar de tuinen rond de tempel geleid om hier over te praten met onze begeleider, ieder kon hier in gesprek gaan met zichzelf en met haar gids over het hoe en waarom.

Weer wat later werden we weer naar het centrum van de tempel geleid, alwaar Michael ons aanbood om de koorden die ons belastten door te snijden. Koorden van pijn en verdriet, van relaties die niet meer werkten of ons benauwden. Voor sommigen betekende dit een enorme doorbraak en opluchting. Verdriet dat eindelijk weg kon en mocht. Kabels van liefde en licht liet Michael fijn zitten, die mochten blijven.

Op onze weg terug naar huis hebben we nog een mooie kring rond moeder aarde gemaakt, we kregen ieder een licht in onze handen, dat we naar de aarde mochten blazen. Dankbaar voor onze moeder en al haar vruchten waar wij van mogen leven hier.

Langzaam kwamen we daarna weer terug naar beneden en weer in onze stoelen. Het was mooi en bijzonder om deze meditatie of reis te begeleiden. En ondanks dat ik heel erg met de anderen bezig was om hen door deze reis heen te leiden, heeft het mij toch ook weer wat gebracht. Ook al had ik dat op dat moment niet in de gaten...

Bijencirkel

Ik heb al een aantal graancirkels bezocht in mijn leven, en deze keer waren er weer twee cirkels gevonden vlakbij Hoeven in Brabant, maar deze keer waren daar een mais cirkel en een cirkel in mosterdzaad. Vooral de laatste trok mij zeer en dus ben ik maandag  de 15e september daar naar toe gereden.

Deze beelden had ik gezien van Robbert ten Broeke:

Eerst bezochten we de mais-cirkel. Een hele beleving om door het hoge mais te lopen en via linten begeleid te worden naar de plek, die je zonder linten echt niet zou vinden, tenzij je zoals Robert zeer goed begeleid wordt, want vanaf de buitenkant van het veld is niets te zien. Een jungle in ons kikkerlandje zou je kunnen zeggen. De energie was al een beetje uitgewerkt zo leek het, want de pendel gaf niet veel aan. Behalve in het centrum, waar het niet plat was, want daar was de energie hoger dan in het hoefijzer. Een aparte gewaarwording. Toch vonden we hier niet onze rust, en dus zijn we al snel weer uit de mais cirkel vertrokken. Op naar ons doel, de gele cirkel in het mosterdveld.

Zoals je hier ziet, kun je vanaf de buitenkant van het veld totaal niet zien dat hier een cirkel is gemaakt, de bloemetjes verbloemen alles! Dus wederom waren we blij dat de cirkel werd begeleid door een lint en natuurlijk hebben we ook de donatiebox een beetje aangevuld. 

De cirkel in lopende werden we welkom geheten door een enorm gezoem, alsof we een bijenkorf in liepen. Honderden bijen zwermden over de bloemen van het veld. Het was absoluut niet eng, want ze kwamen duidelijk alleen maar voor de bloemen. Het was warm, het rook zalig en hier, ja hier vonden we wel onze rust. Hier hebben we wel even in de cirkel gelegen, dicht bij het centrum. Genietend van de kleuren, de geuren en het geluid. Ik vond deze cirkel heel mooi en schoon, rustgevend, energie schenkend. Echt een aanrader om te beleven. De contouren van de cirkel waren van binnen uit wel te zien, maar de totale vorm kon je vanaf de grond niet waarnemen. Gewoon ervaren was het motto en dat hebben we dus gedaan! Prachtig, echt een aanrader!

Hier nog wat foto's van deze fijne cirkel in Hoeven:

Veren van de Condor

Enige tijd geleden besloot ik spontaan om me in te schrijven voor de Inca Medicin School die Don Alejandro dit najaar gaat starten. Voor deze Inca school had Alexandra het idee om een duo Condor en Adelaar veren tot een krachtig werktuig te maken. Zij zorgde voor de veren en gaf deze aan mij en aan Marie en Jo om er houders aan te vervaardigen. Marie en Jo wonen in Limburg en ik heb ze nu twee maal gezien. De veren kregen we half augustus tijdens een leuke workshop over de mesa.

Na een paar weken werd ik naar het parkeer terrein van het keukenhof bos geleid, met de boodschap dat daar het hout lag voor de houder die ik zou gaan maken. Langzaam aan verzamelde ik de spullen die mij leuk leken om de houder mee te versieren. Ik vond bij mijn moestuin ook nog eens een paar prachtige turqoise met witte veertjes van een parkiet die daar had gevlogen en wist al gelijk dat die voor de houder van de Condor veren zou zijn.

Vandaag plotseling kreeg ik opeens "de geest" en heb ik in enkele uren de houder gemaakt. Gaten geboord in het hout, leer eromheen verbonden voor een fijne grip. Schuren, lijmen, versieren en voilà, de houder voor de condor veren was klaar!


Helemaal blij liet ik mijn werkstuk aan Alexandra zien via de chat en wat blijkt... Marie en Jo hebben eveneens vandaag hun veer afgemaakt! We waren ongeveer op het zelfde moment klaar, terwijl we niet van elkaar wisten dat we eraan waren begonnen! We waren nu allemaal weer eens oprecht blij verrast door deze mooie synchroniteit. Wonderen gebeuren, je moet ze alleen herkennen.

Zwarte Panter

Ik weet ik heb al eerder over dit prachtige dier geschreven, dat in mijn visioen kwam en mij overdonderde. Het was nog niet alles, kort geleden kwam de zwarte panter mij bezoeken in mijn droom. Sierlijk, krachtig, vrouwelijk, en duidelijk haar weg wetend al was ze wel alleen, maar dat was ook onderdeel van haar kracht.

De symboliek van de panter ben ik eens op gaan zoeken...

Op de site van Tom Westeneng vond ik het volgende:

Zwarte panter (Panthera onca)
In de westerse samenleving staat de zwarte panter symbool voor gevaar en macht opeisen.
Bij de Maya's was zwarte panter omgeven door vlammen. Dit was het symbool van de vuurbrenger, het heilige vuur.

Omdat ik bezig ben met het oude inca-pad, waar de poema als symbolisch dier heel belangrijk is, zet ik de symboliek van dit dier er even bij. Voor mij is namelijk de zwarte panter degene die mij op dit pad plaatste van de Inca en dus relevant.

Poema (Puma concolor)
Voor de Inca's stond de poema symbool voor heilig, harmonie van lichaam, geest en ziel.
Algemeen staat de poema symbool voor exclusief, wilde schoonheid en vrouwelijke kracht.

Ik moet eerlijk zeggen, dat dit precies is wat ik voelde bij de zwarte panter in zowel mijn visioen als in mijn droom.

Wat ik op www.frederike.eu las was wel wat ik voelde bij deze machtige totem:

Van alle panters is de zwarte panter vermoedelijk het mystiekst. Hij is een symbool van het vrouwelijke, de donkere moeder, afnemende maan; van het leven en de krachten der nacht; van op aarde gemanifesteerde vrouwelijke energieën. Vaak dient hij als symbool van duisternis en dood en de daaropvolgende wedergeboorte. Binnen de mensheid bestaat nog steeds een primitieve angst voor duisternis en dood. De zwarte panter helpt ons deze levensaspecten en de erin besloten krachten te begrijpen. Door ze onder ogen te zien, bevrijden we ons van deze angsten en leren we hun krachten te benutten. In China kende men vijf mythische katten, die soms als tijgers of luipaarden werden afgebeeld. Daarvan heerst de zwarte kat in het noorden; zijn seizoen van macht is de winter en water is zijn element. Water is het element van het vrouwelijke. De zwarte 'kat' is zodoende een totem van grotere assertie van het vrouwelijke in al haar aspecten: kind, maagd, verleidster, moeder, krijgster, zieneres, oude, wijze vrouw. De zwarte panter als totem laat onze innerlijke hartstochten oplaaien. Dit kan zich uiten in ongebreidelde expressies van lagere krachten en instincten.

De panter symboliseert daarnaast bewustwording van de queeste van de held. Alle Griekse helden werden geboren uit de vereniging van een god en een sterfelijke moeder - de verbinding van het grote vuur en het grote vrouwelijke. De helden droegen aldus zaadjes van de goddelijke kracht in zich, die hen er uiteindelijk toe zou aanzetten tot voorbij de normale grenzen en beperkingen te streven - op te klimmen naar nieuwe niveaus van ontwikkeling en zuivering. De heldensagen vertellen ons dat ongeacht hoe diep we 'gezonken' zijn - of het nu door eigen toedoen is gebeurd of door krachten buiten ons veroorzaakt - altijd de belofte gloort dat het licht en de liefde ons er weer bovenop zullen helpen. Met de komst van de panter in ons leven beginnen we aan het pad dat ons terugleidt.


Wat een mooie teksten toch! Voor mij heel herkenbaar, misschien voor jou ook. Geen gemakkelijke weg, wel een prachtige krachtige weg, vanuit je eigen zijn en kracht. Terug naar huis, zoals ik al voelde tijdens de eerste kennismaking met "mijn"zwarte panter...

Schatkist achter het web...

Ik werd plotseling weer eens meegenomen op een korte reis met Choctaw en een lieve vriendin. Ik dacht dat het vooral voor haar was, omdat er iets moest gezegd worden of getoond... maar het bleek ook voor mij te zijn.

We werden geleid naar onze dromenvangers, ieder naar zijn eigen wel te verstaan, omdat iedere ziel er eentje heeft. Je kunt het vergelijken met je akasha, een bibliotheek  met alles wat voor jou als ziel belangrijk is. Het was fijn om weer even bij mijn eigen web (zo noem ik het zelf) te zijn, de glinsteringen erin te zien, de mooie zilveren draden met de parelachtige kralen erin, die als sterren stralen. De dromenvanger is levensgroot en ik stapte er door heen aan de hand van Choctaw om de achterliggende gebieden te bezoeken.

Even later kwam ik bij de waterval, en onder een struik stond daar een enorme schatkist, ook mijn vriendin had zo'n schatkist gevonden. Ik bekeek de mijne eens goed... er zat heel veel goud in, en toen ik dichterbij kwam was ik verbaast dat het allemaal gouden ringen waren, in alle maten, maar allemaal van goud. Ik vroeg me even af hoeveel mannen ik in het verleden had verslonden, maar mijn gids schudde lachend zijn hoofd, daar ging het niet om zei hij nog grijnzend. Wat dan wel vroeg ik me af?

Het antwoord kwam al snel. Iedere band die je met iemand aangaat, ieder contact dat je met liefde hebt, is als een gouden ring. De ringen vertellen ook dat je mensen hebt geraakt, ze hebt geholpen om weer een stapje te groeien, inzicht te krijgen in zichzelf, weer even terug in hun kracht te komen. Voor al die werkzaamheden ontvang je dankbaarheid, en die werd mij getoond in dit symbolische beeld.

Zielsreis van Philomena

Hierbij vertelt Philomena haar zielsreis die ze bij mij heeft mogen maken, een ingezonden stuk dus! Veel leesplezier alvast.

Dag Jorine! Ik wil je graag bedanken voor de prachtige ‘zielereis’ die we samen gemaakt hebben. Ik heb er een verslagje van gemaakt, en al zal het voor iedereen weer een totaal eigen en dus andere ervaring zijn, misschien krijgen mensen zo toch een beetje een idee wat er mogelijk is…

We beginnen met een beschermend rondje van stenen, en dan ‘aarden’, door in je verbeelding vier gouden stroken vast te klikken in het centrum van de aarde, en dan de verbinding de andere kant op: via de kruin naar het centrum van het heelal. Dan volgt de ‘zielereis’ alias geleide meditatie, waarin de beelden elkaar opvolgen en wij elkaar ook vaak aanvullen, al merk ik wel dat het met de hulp van Jorine veel en veel dieper gaat dan ik alleen zou kunnen.

Ik sta in een cirkel van stenen, er komt iemand op me toe lopen, het is mijn gids. Ze voelt heel vertrouwd, houdt een poosje mijn handen vast. Dan verschijnen vier engelen achter mij, die aan de schoonmaak gaan, ze nemen veel zware donkere energie bij me weg. Dan zwengelt mijn gids mijn armen op en neer, en pompt ze zo nieuwe schone energie in mijn lijf. Het voelt heel warm aan. Er komt een man aangelopen, is het Jezus? Ik vermoed het, maar… kom op, Jézus?! 

Mijn gids is naast me komen staan, Jezus pakt mijn handen en zegt ‘eindelijk kunnen we nu echt verbinden’. Hij nodigt me uit mee te lopen, maar ik heb het gevoel dat ik er nog niet klaar voor ben: ik vraag hem eerst om vergeving, voor al het gedraal. Hij hoort me welwillend aan, vindt het duidelijk niet zo belangrijk, ‘je mag jezelf vergeven’ zegt hij. De engelen komen nog even terug, om nu ook de laatste restjes weg te vegen, ik voel mezelf groter worden, een gouden figuur. Dan gaan we met z’n drieën op stap. Het lege landschap is er om me erop te wijzen dat ik mag genieten van de leegte en de stilte, niet altijd druk hoef te zijn.

Dan komen we bij een afgrond, er loopt een weg naar beneden, langs de helling groeien  bloemen: Jezus plukt een mooie witte bloem voor me. We naderen water: het is de bedoeling dat ik door het water ga lopen, het is als het uitwissen van een oud levensspoor. Dan staat Jezus stil, en ik besef met een schok dat ik gedoopt – of is het ‘ontdoopt’?! -  ga worden. ‘Deze keer word je gedoopt in je eigen naam’, zegt Jezus, ze gaan allebei aan een kant staan en laten me heel voorzichtig helemaal onderdompelen. Ik word welkom geheten.

Dan staan mijn gids, Jezus en ik in een kringetje, armen om elkaars schouders, en ontstaat er een steeds intenser gevoel van eenheid, een lichtende eenheid, waarin het voelt alsof ik steeds meer oplos in het licht. ‘Je bent niet je lichaam, je bent energie, licht en bewustzijn, onvoorwaardelijke liefde’. Mooi zoals Jorine het omschrijft, ik heb hier geen woorden bij. Ik ben even deel van het grote heelal, zie hier en daar een vrolijk engelengezicht opduiken.

Dan wordt er ineens gedanst, eerst door ons drieën, mijn gids, Jezus en ik, dan zijn er ook anderen, we dansen tegen de klok in (heeft met verandering te maken, zegt Jorine). Het doet heel oud en oerwoudachtig aan. Het herinnert me aan een vorig-leven ervaring van jaren terug. Dat leven liep beroerd af, ik werd vermoord en bleef met het gevoel zitten dat het allemaal hopeloos en nutteloos is, wat je ook doet of probeert.

De les is nu, dat die conclusie, in het licht van de eenheidservaring van zojuist, niet klopt, maar dat ik die wel heel lang met me heb meegedragen. Het doel in dit aardse leven is om iets van die eenheid door te geven, bekend te maken - en meer niet. Dat is het enige belangrijke. De rest is niet echt, bestaat niet echt, gaat allemaal voorbij. Als ik daar gefrustreerd door raak komt dat omdat ik vanuit het gevoel van afgescheiden-zijn mijn wil wil doordrijven, mijn ego wil laten presteren, en me daarmee niet helemaal overgeef aan de dienst aan die eenheid. Ik laat me dan alleen maar meeslepen in die ego-waan van niet-eenheid. Het is allemaal heel duidelijk, gezien vanuit die eenheidservaring, maar het is heel moeilijk om die herinnering en die les vast te blijven houden in het ‘gewone’ leven…

Jorine vraagt of Jezus en mijn gids er nog zijn, ik zie ze achter me. Volgens haar geeft Jezus me een vlam mee voor de terugreis, het wordt tijd! We keren weer terug en nemen afscheid. Wat ben ik dankbaar voor deze prachtige reis, en deze reisgenoten!

liefs

Philomena.

Offer aan het water van moeder aarde

Sinds ik mee heb gedaan aan het regenboogpad met al haar inwijdingen, heb ik gemerkt dat ik het zalig vind om spiritualiteit te verbinden met het aardse. Het maakt het leven nog magischer, mooier en zachter. Je voelt je nog meer betrokken bij moeder aarde, onze moeder. En de stem van het water, Mama Sirena, dat al het water op onze wereld vertegenwoordigd. Het water dat rondom ons is, in ons is, wat ons het leven geeft.

Vandaag was het de dag waarop we de Pleiaden weer kunnen zien vanaf onze wereld. De dag die de Inca's vieren ieder jaar. En dit jaar heb ik op mijn eigen wijze mee gedaan. Geholpen door ook gebruik te maken van de cirkel van Choctaw om me te focussen, heb ik een water despacho gemaakt. Een despacho is een offer dat je brengt. Het bestaat uit natuurlijke eetbare en organische materialen. In onze despacho hebben we gebruik gemaakt van bloemen, witte en rode, snoepjes en schelpen. Midden in de Choctaw cirkel hebben we hem gevuld, onze wensen en onze zorgen en lasten alles hebben we ingeblazen en met het offer mee gegeven. Daarna hebben we het offer te water gelaten in de sloot achter ons huis. Een stil moment samen met mijn dochter. Even samen genieten van de mooie zon op deze lange dag!

Spiraal op levensbloem

Citrien en Tijgeroog

Ze voelen zo bijna als yin en yang, houden elkaar in evenwicht, het sterke zelfverzekerde en het krachtige willen samenwerken aan een hoger doel. Mooi dat dit nu zo in mijn woonkamer mag liggen, het was tijd voor verandering en dit kwam er deze keer uit. Ongeveer een keer per twee maanden veranderd de opstelling op mijn bord, en dan plots is het klaar en mag er weer wat anders komen. Dit voelt heel erg als balans, en kracht, het aardse is wat sterker geworden nu, in de combinatie met het spirituele. Met dank aan de Chaka workshop van afgelopen week en de vele rituelen met moeder aarde, een nieuwere krachtigere verbinding.

Inca verhalen

Afgelopen weekend was ik in Gorinchem aanwezig bij de Chaka workshop van Don Alejandro en Dona Marquessa uit Peru. Zij werden vergezeld door Peter en Alice die voor ons de vertaling deden en die hen begeleidden op hun reis door Nederland. En wat een prachtig weekend is het geworden. Had ik na de eerste dag nog wat  moeite met al de zoals ik het noem poespas, kwam mijn gids na de tweede avond vertellen dat ik daar gewoon doorheen moest zien en de kennis en waarde ervan mocht gaan zien. En ja, ik heb het over me heen laten komen, heb me enorm verheugd in het feit dat de Inca's het fysieke met het spirituele verbonden, de kern komt in grote lijnen overeen met wat ik al wist en ik zag hier een stukje verdieping in komen die ik toch wel prettig vond (ondanks die poespas ;) ).

Op de laatste dag ging er voor mij het een en ander open, en niet zo een klein beetje ook. Het begon bij de ceremonie met het lucht element, het schoonmaken van mijn keelchakra. Ik had zelf ook al wel gezien dat daar nog wat gedaan kon worden, maar was dat eigenlijk vergeten, en had er verder geen aandacht aan geschonken meer. Tot zondag dan, want na de schoonmaak kwam er heel veel los. Een golf van emoties overstroomde mij en ik heb zitten huilen, tot mijn tranen weg waren. Dit had ik even niet verwacht, ik werd er heel stil van vanbinnen.


Ook tijdens de ceremonie die met het terughalen van de zielsdelen te maken had en waarbij het derde oog in contact komt met dat van de paco, in mijn geval met Don Alejandro, heb ik veel ervaren. Na de ceremonie kwam er een vloed golf aan zielsdelen (als ik zo maar mag noemen) terug in mijn hoofd en dreigde er een enorme hoofdpijn te ontstaan, niet wetend waar ze naar toe moesten al die zielsdelen. En dus heb ik ze zelf begeleid naar de plekken waar ik was geraakt in mijn leven. Naar de gebroken arm, de snee in mijn been, de wonden in mijn lichaam, mijn eeuwige blaasontstekingen, mijn angsten die ik mentaal heb gehad enzovoort. En langzaam aan veranderde de hoofdpijn in een gestage golfslag die mij keer op keer weer overspoelde als er weer een ander deel terug kwam. Ik werd geduwd door mijn gidsen om op mijn plek te blijven zitten en zodra Don Alejandro langsliep kwam er weer een golf over me heen. Ruim een half uur heb ik zo gezeten, misschien wel langer dat weet ik niet meer, want alle besef van tijd was weg. Zelden heeft een inwijding of anderszins energetische behandeling zo veel invloed op mij gehad als deze. En al was ik sceptisch, dat was wel weg na deze ervaring.

Ik denk nu ook terug aan een mooi weekend, met veel nieuwe lessen, inzichten en kennis. Niet alles kan en zal ik gaan gebruiken, en of ik er mee verder wil weet ik ook nog niet, ik wil het eerst laten bezinken en kijken waar ik naar toe geleid word van hier. Nu voelt het of ik weken op vakantie ben geweest en een nieuwe wereld heb ontdekt.

Nieuw maan en de zwarte panter

Tijdens een zielsreis afgelopen week kwam ik in aanraking met de dierlijke kant van mijn gids Cialaar. Hij kwam deze keer plotseling op een onverwacht moment als een zwarte panter naar me toe. Ik had hem nog nooit op die wijze te zien gekregen, maar voelde direct dat hij het was. Hij kwam voor me zitten, behoorlijk groot wel, en keek me met zijn groene ogen aan. Daardoor herkende ik zijn energie, maar durfde het eerst niet te geloven. Gelukkig was ik op dat moment niet alleen op reis! De zwarte panter legde vervolgens eerst zijn poot op mijn hoofd, gewoon bovenop. En daarna nog even op mijn linker schouder. Al die tijd bleef hij me doordringend aan kijken met een enorme kracht en liefde die van hem uit ging. Er werd verder niets gezegd. Ik voel me zo beschermd en gezegend door hem. Dit was aan het einde van een wat langere reis, maar dit moment zal me altijd bij blijven. Toen hij klaar was met me aankijken stonden we samen op en liepen we naar huis, de panter rechts van mij, met zijn krullende staart sierlijk zwaaiend achter zich...

Uiteraard ben ik zelf nieuwsgierig naar de symboliek erachter. Een gevoel ten eerste van de nieuwe maan met de zwarte panter; het duister van waaruit het licht weer geboren kan worden. De zwarte panter wordt ook wel vergeleken met moeder aarde energie. Maar de zwarte panter is meer, ze is mystiek, krachtig, indrukwekkend! Ze geeft moed, zegt je je ware kracht op te eisen, maakt je dromen helderder en moedigt je aan om je eigen weg te gaan volgen. Daarnaast en niet onbelangrijk verteld de zwarte panter ook het verhaal van de kracht van de stilte...

Pretlichtjes van de engelen

Een aantal weken geleden gaf ik de workshop schouwen aan zes lieve dames. Ik leerde hen hoe je kunt kijken op afstand en hoe je ook kunt werken op afstand. Een van de dingen die we gedaan hebben was het schoonmaken van een benedenwoning. De woning werd op dat moment nog bewoond door iemand die veel negatieve energie bij zich had en waar de bewoners boven veel last van hadden. De bewoner zou gaan verhuizen en er zou in de beneden woning een kinder opvang komen, waar kinderen ook zouden overnachten.

Gezien deze nieuwe functie had iemand mij verzocht om het huis schoon te maken, zodat het voor de nieuwe logés fijn zou zijn om hier te slapen. En dus gingen we met de dames van de workshop aan de slag, ik nam hen mee naar het huis, op afstand, en dus via visualisatie en intentie. We stonden in een kring toen we daar naar binnen gingen, onze engelen en gidsen om ons heen. Gezamenlijk maakten we zo een lichtpoort. We pakten onze bezems en stofdoekjes in onze visualisatie en gingen aan de slag. We zagen het letterlijk lichter worden voor onze ogen, en zagen de witte inrichting die het zou krijgen.

Nu anderhalve maand later ontvang ik van de bewoners het volgende filmpje, met het bericht erbij dat de kinderen die hier logeren, als roosjes slapen, dat ze het ontzettend naar hun zin hebben, kalm en rustig zijn en zich fijn voelen in deze logeerkamer en speelruimte! De beheerder heeft ook een nacht daar geslapen en voelde plots een fijne energie, hij pakte zijn camera en filmde dit, de pretlichtjes van de engelen!

Blowing in the wind

Ruik het voorjaar!

Gift from spirits

Onlangs vond ik op mijn verjaardag een prachtige veer, op een onverwachte plek. Boven op berg, er lag sneeuw en ik kwam net terug van een mooie dag skiën. Ik stapte met mijn dochter in de cabinelift naar beneden en daar lag ie, die turquoise groene veer. Ik keek mijn ogen uit, wat een mooiert!! Uiteraard pakte ik hem op en bewaarde hem, voelde me zo verwend door mijn gidsen met deze prachtige veer, waarvan de kleur mij nog altijd totaal verbaasd. Hij is niet geverfd, en geen idee hoe die nu daar terecht kwam. Er kan van alles op logische wijze verklaard worden uiteraard, alles kan door anderen als "toeval" bestempeld worden. Feit is dat ik die dag jarig was, ik ben gek op turqoise, en ik vind graag bijzondere veren, maar ik verwacht ze niet op boven op de berg in de cabinelift.

Uiteraard wilde ik voor deze veer een mooie plek maken, ergens waar ik hem vaak zou zien en waar hij tot zijn recht zou komen. Maar ik kon niets bedenken. Later bedacht ik mij, dat ik de veer ook zou kunnen dragen bij me, zo zou het een mooi onderdeel van mij zijn. En dus zocht ik wat spullen bij elkaar en ging aan de slag.

Dit is het eindresultaat, een mooie blauwe/turquoise ketting met zilver. Er zijn wat dingen aan toe gevoegd, zoals de sleutel en de hand, mooie hulpstukken om de gift van de spirits te begeleiden. En nu? Nu draag ik hem met veel plezier, zo heb ik mijn kado vaak bij me en voel ik de liefde van de gidsen om mij heen nog eens even extra.

Dierenziel

Als de hond van je overburen in een klein hokje wordt gezet waar het amper uit mag en waar het in zijn eigen ellende begint te huilen van verdriet... wat doe je dan?

Die vraag kwam bij een vriendin te liggen die dit meemaakt. Ze had al van alles geprobeerd, de buurman vragen om het dier eruit te halen, aangeboden om het hok schoon te maken, met hem te gaan wandelen. Het dier is zich hier deels van bewust, voelt haar aandacht, maar wil zijn baas trouw blijven, en wanneer het met haar mee mag wandelen aarzelt het sterk. De buurman heeft niet zo'n zin in de aandacht die mijn vriendin aan de hond geeft en probeert haar af te wimpelen.

Vraag van mijn vriendin was hoe kan ik dit dier op zielsniveau ondersteunen? Wat kan ik doen? We vroegen de spirits om ons een duidelijk beeld te geven van wat er mogelijk was, en vroegen om ons dit in een zielsreis te tonen.

We werden meegenomen naar andere velden, en keken samen naar wat onze gidsen ons wilden tonen. We kwamen al snel samen bij een tempel, verborgen in een soort van rots. We mochten naar binnen wandelen, omringd door een aantal gidsen van ons. Er waren tekens aan de wand, hieroglyfen, en de ruimte voelde warm en sereen aan. Het had een boeddhistisch uitstraling.

Midden in de tempel vonden we een bron, water! We waren heel nieuwsgierig en keken in deze bron. We kregen een helder beeld van onszelf, en konden elkaar zo ontzettend duidelijk zien in deze bron, het was een korte maar speciale ervaring! Een stuk ook van de symbolische waarde dat ons een spiegel werd voorgehouden, een terugblik in andere levens wellicht.

We bespraken het heldere beeld, dat we werkelijk als een spiegel elkaar zo helder konden zien en waren even afgeleid. In de spiegel kregen we nog een ander beeld te zien. Namelijk een aapje in een kooi, wat een terug blik was voor mijn vriendin. Ik zelf kreeg de hond te zien die in en uit zijn kooi leek te lopen, de vertwijfeling tonend van de hond, die niet wist of hij moest blijven of weg moest gaan, trouw aan zijn baasje maar zo ongelukkig met de situatie.

Toen we ons weer focusten op waar we op dat moment waren zagen we dat de hond, ons onderwerp, tussen ons in was gaan zitten. De spirits gaven ons nu een duwtje om met de hond in het water te stappen, en dat deden we dus ook. De hond namen we mee in het water en we begonnen hem te wassen. We wasten al zijn vuil, zijn nare gevoelens, zijn negatieve stress van hem af. Het dier genoot, kwispelde en likte ons in onze gezichten, blij als het was met de aandacht, en met al de liefde en licht dat hij van ons op deze manier kreeg.

Na de wassing vertelden de gidsen ons dat het dier dit leven had gekozen om de eigenaar bewuster te maken. Dat het wel blij is met de aandacht en dat mijn vriendin hem wel kon helpen, ze kon een lichtpuntje voor het dier zijn! En dat was ze min of meer al. Hem af en toe een extra hapje brengen, zingen in de tuin, zodat het dier het kon horen, hem mee wandelen nemen als het mocht, af en toe even aanhalen als het kon. Dat waren de simpele dingen die ze wel kon doen.Daarnaast zou ze hem af en toe meenemen, zoals we deze dag hadden gedaan. Het zou het probleem voor het dier niet oplossen maar hem wel een moment van aandacht en liefde brengen dat hem zou helpen.

Later die dag, ongeveer een uur na onze zielsreis, maakte ik een foto van de lucht... en wat mooi, de hond bracht me een berichtje, in de wolken was duidelijk een hele vrolijke hond te zien, die luid blaffend naar me stond te kwispelen!

Fantasie of een andere werkelijkheid?

Tijdens de meditatie van dinsdag werden op verschillende momenten begeleid door verschillende lichtwezens. Een van de deelnemers merkte de kristalzielen op, die er uit zagen als heldere witte gedaantes met veel licht om zich heen. We kwamen ook bij Gaya, moeder aarde, die zich toonde als een dame met rood haar en een prachtige groene jurk. De dolfijnen kwamen ons een tijdje vergezellen in de oceaan en ook de engelen namen de tijd om ons mee te nemen naar het goddelijke licht. We zagen, voelden en ervaarden de verschillende aanwezigheden.

Naderhand, via de e-mail contacten was er de vraag of dit niet iemand fantasie was. En heel stellig antwoordde ik: nee, dit is geen fantasie.Want, alles wat je waarneemt tijdens een diepe meditatie, waarbij we zeer alert in onszelf kijken, na een goede gronding, kan men niet simpel afdoen als fantasie. De andere werkelijkheden die er rondom ons zijn, die liggen binnen ons bereik. Die kun je wel degelijk zien of voelen. Het contact was er zeer zeker, en voelde zo ontzettend mooi, liefdevol en warm. 

Je kunt het vergelijken met infrarood licht. Wij als mensen kunnen dat niet zien, althans, niet met het blote oog, maar we kunnen het wel zien via de machines. Er zijn dus wel degelijk dingen die buiten ons visuele bereik zijn of buiten ons gehoor, die er wel zijn. Zou iemand die daar op dat moment op is afgestemd dan niet net zo goed een andere waarheid kunnen ervaren? Volgens mij wel! Is het te bewijzen? Nee, het is onze intuïtie en ons gevoel. Ons innerlijke oog dat ziet. Geen machine voor nodig, alleen jezelf open stellen voor die andere werkelijkheid.

Je eigen geluid maken

Vorige week zondag was het dan zo ver, eindelijk ging ik eens een eigen oceandrum maken! Ik wilde dit al heel erg lang, maar nooit zag ik ergens in de buurt dat er eentje gemaakt kon worden, of was ik net te laat of kon ik die datum niet, enzovoort je kent dat wel. Tot opeens een vriendinnetje van mij doorgaf dat er bij haar een drum werd gemaakt. Direct heb ik enthousiast gereageerd, maar helaas... vol al. Dus toch maar ingeschreven voor de volgende sessie ergens anders. Ik had natuurlijk weer geluk (zoals zo vaak bij mij dat overkomt) er was iemand die af had gezegd, en ik kon toch nog mee doen. Super gezellig natuurlijk!

De drum was voor mij een ontdekking op het gebied van geluid! Wat vond ik het zalig om een eigen geluid te creëren met de zaden en granen die ik had meegenomen en die beschikbaar waren om te gebruiken. Wat een prachtige manier, door naar iedere variatie te luisteren, naar de zaden apart te luisteren, te mixen en af te wegen wat wel en wat niet bij jou drum past qua geluid. Zo had ik nog niet eerder gewerkt, en ik vond het een openbaring. Heerlijk!

Hieronder enkele foto's van het creëren van het eigen geluid.

Door de zaden te laten rollen kon je luisteren naar het geluid dat ze gaven. Uiteindelijk zit er in mijn drum maanzaad (water en de maan gaan prima samen) mosterdzaad (voor het zachte ruisende geluid) korianderzaad (voor de wat donkerdere roffel in de golven, de koriander komt van mijn moestuin) en graan, omdat ik nu eenmaal een graancirkel mens ben en deze van mijn eigen moestuin komt. Bovendien gaf het een mooi schuivend geluid, alsof er schelpen door de golven worden gegooid.

De week ervoor had ik met een andere vriendin plots een zielsreis, waarbij we op de planeet van de zeemeerminnen kwamen, jullie hebben dat vorige keer al gelezen, vanuit die zielsreis had ik ook direct inspiratie voor de schildering op de oceandrum. De zeemeermin die ik heb geschilderd houdt een roze lotus in haar hand voor het licht, naar het licht. De golf vertegenwoordigd uiteraard de zee, het eeuwige van haar beweging en de never ending cycli van het leven.

Intussen is de drum nu thuis en hebben we hem al een aantal malen gebruikt. Eerst nog om er gewoon naar te luisteren en te spelen. Komende meditatie avond al ik hem ook gebruiken om in een bepaalde sfeer en rust te komen. Ik ben er zo ontzettend blij mee, dat ik heb besloten om ook anderen de kans te geven er eentje te maken. Dus binnenkort wordt er in mijn praktijk ook gestart met de workshop oceandrum maken. Dat wordt dus nog vervolgd ;)