Zoals jullie weten ben ik bezig om mijn eetpatroon te veranderen, en tot nu toe gaat het heel erg goed. Ik heb wel gemerkt dat het niet alleen het eten is, maar ook mijn oude houding tegenover het lichaam en het eten die ik moet veranderen. Zo heb ik een aantal valkuilen waar ik mij de afgelopen periode weer even bewust van ben geworden.
Stel, je hebt iets gegeten dat eigenlijk niet past in je nieuwe eetpatroon. En nu heb je er spijt van eigenlijk, maar ook ben je boos op jezelf. Je zegt dan al bijna: zie je wel, ik kan het niet! En de weegschaal is natuurlijk ook keihard de volgende ochtend. Wel je hebt de keuze nu, mijn oude patroon was er eentje van: laat ook allemaal maar, ik kap ermee! Nu denk ik (althans daar zet ik mij zelf toe aan) vandaag is gewoon weer een volgende dag. Iedereen schommelt in gewicht, we zijn geen dag het zelfde. Som ben je iets zwaarder, soms iets lichter. Als ik mij houdt aan mijn gewone eetpatroon (het nieuwe dus wel he ;) dat jullie dat begrijpen) dan zal het er gewoon weer afgaan, en kom ik steeds dichter bij mijn streefgewicht.
Dit is bij mij echt een grote stap hoor!!! Eentje die je niet mag onderschatten. Het "weten" dat je gewoon weer terug kunt vallen op het nieuwe eetpatroon en dat dan die éne of paar dagen dat het niet zo goed ging, gewoon weer voorbij zijn en je weer normaal eet. En dat je dan ook nog eens kunt afvallen ook in die periode.
Het is soms dat kleine stemmetje wel, die zegt, wat kan het jou nog allemaal schelen, eet gewoon die lekkere.... het is als het ware je eigen saboteur, die je dit laat doen. Goed, ik heb je door, je mag het proberen, maar ik ben sterker dan dat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten