Ik voelde nog eens verder. Ze had veel angsten voor zaken zoals geesten, spoken en schimmen. Maar ook was ze zelf bang om dronken te worden of om drugs te gebruiken, iets wat ze altijd had vermeden in dit leven. Als snel kwamen we er achter waarom dat was...
We hadden de weken daarvoor ook al een man bij haar waargenomen, een zekere gids, die zich tot nu toe wel liet zien, maar een beetje op de achtergrond bleef... hij begeleidde dit beeld echter en met een krachtige bedoeling. Het werd tijd dat er iets uit het verleden duidelijk zou gaan worden.
We zagen dat mijn vriendin in dat leven Sjamaan was geweest, een man wel te verstaan in dat leven. Door omstandigheden, die wij verder niet te zien kregen, was haar voorganger en leermeester eerder gestorven dan verwacht en had de opleiding niet af kunnen ronden. Toch werd er van de nieuwe sjamaan verwacht dat hij de taken direct op zich zou gaan nemen, met alles erop en eraan.
Natuurlijk had de nieuwe sjamaan alles wel eens gezien, maar nog niet alles had hij geleerd om zelf te begeleiden en uit te voeren. Zo ook het ritueel om in contact te treden met de geestenwereld, na het gebruik van geestverruimende middelen. Zoals dat in de traditie van hun stam vaak gebeurde. Hij deed het natuurlijk toch, op "goed gevoel" zullen we maar zeggen, en ook omdat hij niet onder de druk uit kon van buitenaf. Het ging uiteindelijk mis. De verhoudingen van het middel waren niet goed en door eigen angsten kwamen niet de mooie geesten alleen, maar ook de negatieve, de demonen en de angstaanjagenden.
Het ging niet goed met deze sjamaan en ik voelde dat er later vanuit andere stammen hulp werd aangeboden, maar de sjamaan werd angstig en kon niet meer vol in het leven staan zoals een sjamaan zou moeten kunnen.
Door het terug zien van deze beelden, begeleid door de sjamaan die haar voor was gegaan, want dat bleek dus de begeleidende gids te zijn die ons met zo veel liefde dit liet zien, vielen er veel puzzelstukjes op hun plaats. Al lijken het soms ministapjes, het kunnen in je leven soms enorme lichtpunten zijn waar je weer mee verder kunt, wat je meer inzicht geeft in jezelf en je eigen aandachtspunten in het leven. Je angsten, en waarom je die hebt. Zoals altijd is het weer dankbaar werk, wat ik overigens niet zozeer als werk zie, maar meer als een erbij mogen zijn. Is het niet prachtig om weer een stukje te mogen helpen aanreiken?
Deze reizen gaan altijd spontaan en zijn bijna niet te plannen, maar precies daarvoor ben ik hier op aarde, en dit geeft mij vaak veel voldoening.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten