Niet meer in school- of kerkbanken, maar op bijvoorbeeld grote keien in een mooie kring onder de bomen, dat is een plaats waar je fijn met elkaar kunt praten en les kunt geven of krijgen van elkaar. Keien die opgesteld staan in een cirkel, een cirkel van eenheid. Geen hierarchie, want iedereen is gelijk tenslotte.
Wat waren we afgedwaald van deze kern van zijn, de eenheid, gelijkheid. Nog altijd worden de kinderen in onze scholen in een dualistische wijze opgesteld. De leerlingen aan de ene kant en de onderwijskundige aan de andere kant. Maar ook is er steeds vaker het kringgesprek gelukkig. Een kring is tenslotte samen een eenheid vormen, samen met de juf.
Nu nog naar buiten! Want juist buiten, in de open lucht of onder een boom, is het perfect om met elkaar een kring te vormen en met elkaar te spreken. Jezus deed het toch ook, buiten met zijn volgelingen sprak hij over hoe hij over de dingen dacht. Hij voelde zich niet verheven, hij voelde zich gelijkwaardig aan de anderen. Hoe anders is dat in onze kerken van nu ook. Waar een dominee hoog boven het publiek staat op een kansel. Het is niet verwonderlijk dat deze positie steeds meer in het gedrang komt. De mensen pikken het niet langer dat iemand zich hoger zet dan de ander. Meer en meer zien de mensen in dat iedereen gelijk is, gelijkwaardig aan de ander. Het zou de kerk goed doen om haar gebouwen te wijzigen in ronde gebouwen, zodat de spreker in het midden kan staan en na het spreken weer in de kring plaats neemt. Zoals het hoort, als deel van de gemeenschap. Nog mooier zou zijn als er na afloop van een preek ook vragen gesteld zouden kunnen worden, zoals dat ook bij Jezus gebeurde. Wat zou dat een verandering teweeg gaan brengen!!
Tijdens mijn laatste zielsreis kreeg ik dit beeld, van een kring van stenen in de open lucht. Er waren nog geen mensen, maar het zou niet lang meer duren voordat een grote kring van mensen, van alle leeftijden, bij elkaar zou gaan komen, pratend over onderwerpen die ons allemaal aangaan. Kinderen, ouderen, jongeren, volwassenen, iedereen met zijn eigen natuurlijke kennis, wijsheid of levenswijsheid. Ook de kinderen hebben een verrassende blik op ons leven, het kan geen kwaad om ook naar hen te luisteren.
Ik besef wel dat dit een utopie is, een beeld zoals we het in de hemel zien, maar waarom niet op aarde? Waarom willen we zo krampachtig vasthouden aan hierarchie, aan macht en controle, zou het voor de verandering niet eens heel verfrissend zijn om ook de meningen van anderen te horen? Wie weet wat voor een prachtige oplossingen zij aan kunnen dragen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten