Zegen van de nusta's

Al heel de dag sta ik voor de rode deuren
ik geef niet toe

de deuren blijven gesloten en ik blijf ze maar zien
ik ontkom er niet aan...

met moeite trek ik ze dan open
gemakkelijk is het niet
ik verwacht de steppe van Mongolië
daar waar ik deze deuren dacht

Niets is minder waar, ik sta vlak voor hoge bergen
een enorme Condor komt op me af
landt vlak voor me en gebaart me om op te stijgen
om in zijn nek te gaan zitten

We stijgen op en dalen direct alweer, zo snel al?
Maria wordt opgehaald door de vogel
ze lacht naar me en gaat achter me zitten
de Condor zegt de weg te weten en neemt ons mee

We vliegen hoog zo hoog en het is er fris en koud
maar de veren van de Condor houden ons warm
de bergen komen dichterbij
we landen in het groen van de glooiing ervan

Maria springt van de vogel af en we zien de Condor
veranderen in een gouden Lama
Peru, we zijn hier... en Maria leidt ons verder
de bergen in over een smal pad

na een wandeling komen we bij een kleine groene plooi
het is hier stil, onbekend hoor ik
niet iedereen durft hier te zijn
er is een stenen ingang gemaakt hier, klein, donker

Maria wenkt en neemt me mee
door deze eindeloze donkere gang
die voelt als de baarmoeder van moeder aarde
geen licht, alleen maar stenen en aarde donker
en maria houdt mijn hand vast

dan ineens is er licht, een cirkel in een ruimte die wat groter is dan de gang
eromheen staan 7 vrouwen, ieder achter een kaars
ze zijn slechts in de zachte gloed half zichtbaar
de meesten dragen een sluier over zich heen

ik sta in het midden, en mag mijn handen ophouden om te ontvangen
de zegening van de nusta's
voorbereiding op inwijdingen die gaan komen
en ieder van hen laat mij iets zien, geeft mij iets

met de klok mee ontvang ik van de 7 vrouwen
stenen, bloemen, veren en licht, heel veel licht
alles wordt in, op en onder mijn lichaam geplaatst
en over mij heen wordt dan een zachte witte voile gedrapeerd

ik begin te draaien
nu tegen de klok in
mijn handen door de kaarsvlammen
het begint te stromen
alles wordt zalig warm

rust
genieten
warmte
liefde

dan is het klaar
de sluier wordt weggehaald
kaarsen uitgeblazen
de gang uit naar buiten

daar was ik mij
handen
voeten
gezicht

De condor haalt me op
Maria blijft hier gaat niet mee terug
ik vlieg en zie met de Condor
krachtiger helderder vinniger ook
terug naar huis

het is klaar, ik ben er klaar voor
de inwijding moet nog komen
maar wat mooi om dit al te mogen ontvangen
dankbaar keer ik weer terug naar hier

Mama Sirena

Als ze spreekt, gaat haar stem als een zacht zucht over het water, een octaaf hoger dan ons gehoor kan ontvangen, maar de vibratie is er, komt zachtjes bij ons binnen.

Haar stem komt van de Pleiaden, van lang geleden, haar herinneringen aan onze geliefde aarde, zoals ze vroeger was, zoals ze nog is, en zoals ze altijd zal zijn.

Haar zachte stem bereikt ons via ons hart, als we luisteren naar onze gevoelens, onze emoties en ons lichaam wat grotendeels uit water bestaat.

Haar stem bereikt ons in onze dromen en onze mijmeringen, op onbewaakte schijnbaar onbewuste momenten.

Speels is haar stem als ze met de dolfijnen speelt.
Zoet zacht zangerig is haar stem als ze met de zeemeerminnen zingt.
Zij spreekt de oude wijsheid van onze voorouders van de Pleiaden, de kennis die is opgeslagen in al het water maakt zij tot een stem die ons raken kan.

Mama Sirena, Mama Sirena, Moeder Sirene, Stem van het water, schenk ons uw wijsheid, uw licht en liefde, opdat wij kunnen ervaren en kunnen voelen. Opdat wij onze oude kennis van lang vervlogen tijden weer terug zullen vinden. En laat uw stem ons leiden op deze weg.

Toon ons uw parel van wijsheid, die wij mogen aanraken, zodat wij ons die kennis zullen herinneren...

Zing ons toe moeder Sirena, spreek tot ons in onze dromen en mijmeringen. Uw liederen zullen ons verheffen en vervullen van liefde voor onze planeet, onze moeder aarde en al het leven erin en erop.