Showing the way....

Ik had vlak voor kerst nog een mooie ervaring, waarin ik samen met een vriendin een reis mocht maken terug in ons verleden. De reis begon met een moment van herkenning van elkaar uit een vorig leven, waarin we een mooi doel hadden, samen met een groep mannen, geleid door de drie welbekende wijzen. Ik, de verhalenverteller en reiziger, was daar als kamelen jongen bij aanwezig, en zij, een vriend van mij, met ongeveer de zelfde functie.

We waren op weg, al dagen, al weken, al maanden. Geleid door een bijzonder licht. Velen zeggen dat het van een bijzondere ster kwam, en eerlijk gezegd, zo zag het licht er ook wel uit. We kregen een blik in de tijd van tijdens onze reis. Een moment, kort van tijd, klein in het hele verhaal, maar eigenlijk heel belangrijk en van grote betekenis. Niet iets wat in onze oude verhalen is opgeschreven of door de bijbel zo verteld zal worden.

We kwamen in een moment van onze reis aan, waarin we zojuist hadden gescholen voor een zandstorm. De kamelen in een kring, waar we dicht tegenaan lagen. De wind was gelukkig weer gaan liggen, maar we hadden nog droge lippen en zaten diep verscholen in onze kleding.

Plots stond er een man in ons midden. Een lichtgevende man, bijna doorzichtig, hij leek wel van glas te zijn gemaakt. Iedereen keek hem volkomen rustig aan, want we voelden de onvoorwaardelijke liefde van hem uitgaan, wij kenden en vertrouwden hem in dat leven. Hij droeg een soort van hoed of muts, die vrij hoog op zijn kruin was, en hij hield een mooie staf vast, een staf met een licht er boven zwevend.

Ik herkende tijdens de reis, het beeld van de Hathors, de man die we tijdens onze reis hadden gezien was een Hathor geweest. Bevreemd besprak ik dit met mijn vriendin, die het zelfde waarnam. De Hathor eiste onze aandacht weer op, het beeld was nog niet weg, we moesten nog even blijven kijken naar wat er aan ons getoond werd op deze manier. En dus keken we.

De lichtgevende man sprak ons aan, niet in woorden, maar in sterke gedachten kracht. Hij maakte ons duidelijk, dat wat wij zochten door hem aangewezen zou worden...

.wat jullie zoeken... heeft te maken met deze bol, dit licht, het is belangrijk dat jullie het vinden, maar onthoud wat ik jullie hier laat zien, dit zuiver kristalheldere licht 

De Hathor hield zijn staf omhoog en de lichtbol van zijn gouden staf kwam nu langzaam in beweging. Ging recht omhoog, en begon voor ons uit te zweven, hoog boven ons, als een ster, zodat wij deze konden volgen.

Het wordt ons plotseling duidelijk, wat wij dit al wisten, we wisten dat de Hathor zou komen, dat hij ons de weg zou wijzen. Hij vertelde ons dat hij driemaal was gekomen bij de groep. En driemaal had hij ons de weg getoond met zijn wonderlijke staf en licht.

Wij kenden ons pad, en toch lieten we ons de weg wijzen, het pad volgend zoals het gelopen diende te worden. Onze innerlijke kennis van ons pad en de kennis van onze cosmische vriend strekten zich uit, vermengden zich en werden samen een geheel. We vervolgden ons pad, geleid door het kristalheldere licht, dat ons zou brengen bij het licht, het nieuwe licht in onze wereld, en we wisten dat we het zouden vinden, we hadden het al gevonden, voordat we er waren.