2013-01-22

Over gewicht....

Mensen die mij persoonlijk kennen, weten allemaal dat ik al heel mijn leven de strijd heb met mijn gewicht. Soms gaat het goed en soms gaat het ronduit slecht. Ik ben nu al weer een tijdje  bij mijn fitness cluppie onder controle en weeg daar iedere week. Niet omdat ik dat leuk vindt, maar gewoon als stok achter de deur.

Vorige week, kwam ik dus weer voor het eerst na de kerst vakantie om te wegen. Nou, dat viel reuze mee!! Een pond erbij na al die lekkernijen. En dus vol goede moed ben ik weer begonnen met het ritme van het sporten op te pakken, en een beetje te letten op mijn eetgedrag.

Ik had niet super mijn best gedaan, maar echt wel opgelet en echt ook met de maaltijden weinig zetmeel tot me genomen, een dingetje waarvan ik weeeet dat ik nog meer ga eten, en het dus probeer te mijden. Maar het ging natuurlijk sneeuwen, en ja... dan doe je niet alles op de fiets, en je gaat wat minder naar buiten toch, tenzij voor een mooie wandeling in het bos, wat ik dus weer wel twee keer had gedaan.

Vanochtend sta ik dan toch maar even op de weegschaal om te kijken voordat ik op de sportschool mijn gewicht test. Nou... ik schrok me rot!! Een hele kilo erbij!!! Ik ging alweer van alles bedenken, baalde ervan, was in staat om het direct stante pede op te geven en de brui eraan te geven. Maar zo ben ik niet, ik wil niet opgeven, en dus toch maar naar de sportschool gegaan.

Keurig in mijn zwarte pakje, dat kleedt tenslotte het meeste af, stond ik rond 9 uur bij de balie. Mijn allerliefste fitness instructrice kwam al naar mij toe. Wegen? Vroeg ze lief lachend... en ik zo van, Ja, het moet he? Dat is de afspraak. Ik had dus eeeccchhhhtttt geen zin om op dat ding te gaan staan dat snap je wel. Maar oké, toch maar naar de weegschaal. Schoenen uit, sokken uit, want ja, dit is een bijzondere weegschaal, zo eentje die je vetpercentage meet, iets wat je soms ook maar liever niet weet!

Leeftijd en lengte? vraagt ze vriendelijk. 43 jaar en 1 meter 68 lang.
Ze tikt het in op het apparaatje, en vraagt of ik op het ding kom staan, op de zilveren plaatjes, met mijn blote voeten. Brrr... nou, daar komt het denk ik al somber.

En ja hoor, een kilo erbij!! Ik baal, zoek duizend uitvluchten waarom dat toch kan zijn, maar eigenlijk snap ik het niet ... Ze zegt niets en loopt naar de computer, tikt de waardes in en kijkt me nog eens aan.

Het is maar goed dat je niet alleen thuis weegt, want eigenlijk mag je heel trots zijn op jezelf!!!

Huh? Hoor ik dat goed? Ik kom aan en ik mag trots zijn????

Ja! zegt ze. Je bent een kilo vet kwijt, en je bent twee kilo spiermassa rijker :D Daar mag jij trots op zijn !!!

Ik geloof dat ik nog nooit zo blij ben geweest met een kilo aankomen .....


Geen opmerkingen:

Een reactie posten