Met Michael naar de tempel

Dinsdag avond is altijd mijn avond in de praktijk. Op die avond geef ik mijn workshops, reiki avonden en meditatie avonden. Zo ook afgelopen dinsdag. De eerste meditatie avond weer sinds juni en deze keer met meer dames dan ooit. De dag ervoor kwam Michael al met zijn bericht dat hij er bij zou zijn, en gaf mij al een beeld van hoe we de reis zouden starten met hem.

We zouden in een kring moeten zitten tijdens de meditatie en hij gaf me het beeld dat we visueel zouden gaan staan en ieder onze rechterhand op de schouder van de ander zouden leggen en later onze linkerhand in zijn hand zouden leggen. Zo een kring vormend met zijn allen en contact leggend met hem. Juist door de kring zou het makkelijker zijn voor alle deelnemers om dat contact met hem te leggen en te versterken.

En zo ging het dus ook tijdens de meditatie. Ik zag in beeld hoe ieder van ons opstond en in een kring ging staan met de rechterhand op de schouder van de vrouw naast ons. Van boven ons kwam een prachtig licht dat steeds sterker werd in in ons midden ging staan. Michael! Hij nam ons mee aan zijn handen, trok ons omhoog naar een van de dimensionale tempels.

We mochten de tempel in, hij liet ons wassen in het bad daar, waar engelen met gouden schalen het water over ons heen goten en ons schoonmaakten. Daarna liet hij ieder een kamer in gaan, waar we een kado of een aanwijzing kregen. Iedere deelnemer kreeg hier iets aangereikt om over na te denken of om mee te nemen. Het varieerde van gouden amuletten tot zware stilstaande klokken en bloemen. We werden naar de tuinen rond de tempel geleid om hier over te praten met onze begeleider, ieder kon hier in gesprek gaan met zichzelf en met haar gids over het hoe en waarom.

Weer wat later werden we weer naar het centrum van de tempel geleid, alwaar Michael ons aanbood om de koorden die ons belastten door te snijden. Koorden van pijn en verdriet, van relaties die niet meer werkten of ons benauwden. Voor sommigen betekende dit een enorme doorbraak en opluchting. Verdriet dat eindelijk weg kon en mocht. Kabels van liefde en licht liet Michael fijn zitten, die mochten blijven.

Op onze weg terug naar huis hebben we nog een mooie kring rond moeder aarde gemaakt, we kregen ieder een licht in onze handen, dat we naar de aarde mochten blazen. Dankbaar voor onze moeder en al haar vruchten waar wij van mogen leven hier.

Langzaam kwamen we daarna weer terug naar beneden en weer in onze stoelen. Het was mooi en bijzonder om deze meditatie of reis te begeleiden. En ondanks dat ik heel erg met de anderen bezig was om hen door deze reis heen te leiden, heeft het mij toch ook weer wat gebracht. Ook al had ik dat op dat moment niet in de gaten...