De kristallen eieren (zielsreis)

Al een paar dagen probeert Hermes onze aandacht te trekken, maar steeds lukt het niet om bij elkaar te komen, tot vanavond. Diana staat tegenover hem en ik kom al snel bij hen en blijk naast hem te staan. Ik zie er zachter uit van kleur dan anders, al is mijn kleur geel nog altijd met goud doorweven. Nu lijkt het ietsjes bleker van kleur, bijna pastel achtig. Ook Diana is licht van kleur, ze heeft een lang groenig gewaad aan met een eenvoudige riem om haar middel en haar hoofd is getooid met een lange blonde paardenstaart. Hermes heeft een soort van staf bij zich die heel kort is, zo ongeveer de lengte van zijn onderarm, en hij wijst ons de weg ermee.

We gaan vliegen, over de bossen naar een stad wat verder hier vandaan gelegen. De stad is groot, met hoge gebouwen, een beetje creme gelig wit van kleur. Het lijkt op de steden Atlantis of Shambala, maar we weten niet welke stad dit is.

Een man met een lange witte mantel komt ons tegemoet, hij draagt ook een muts met witte flappen aan de zijkanten. In zijn hand heeft hij een staf. Heel even zien we allebei ergens een vlam op lichten. Ik zie hem heel even bovenaan de staf, maar even plots als ze kwam, verdwijnt het ook weer. Ook Diana ziet heel even een vlam, een speciale vlam wel. De man geeft aan dat we welkom zijn en door de poort de stad in mogen.

Ik zie mezelf opeens met een mandje lopen, waar een doek overheen ligt. Ik ben nieuwsgierig en probeer te kijken wat er in zit. Ik grap over appelflappen die ik ga verkopen, maar niets is minder waar! Er liggen grote kristallen in, zo groot als eieren. Zodra ik ze zie, voel ik ook de enorme energie die er van de kristallen uitgaat. Ik wordt plots dizzy en zie heel wit, ik verbleek bijna. Als ik mijn ogen dichtdoe zie ik nu ook alleen maar wit, heel wit licht. Ik vervaag in het beeld van Diana en vorm een wolk van energie samen met Hermes die nog steeds de korte staf draagt die uit de wolk steekt.

We lopen nu naar het midden van de stad, waar we een hoge trap oplopen van steen. De energie is krachtig en sterk, en ik blijf me dizzy voelen en wit. Als we boven zijn blijkt het een soort van piramide te zijn waar we op staan. Het plateau waar we nu bovenop staan is vierkant en in het midden is een groot stenen blok, ook vierkant, dat ongeveer zo hoog als een tafel is. Ik zet de mand met de kristallen erop. Hermes legt de korte staf eroverheen, als bescherming. Dan doen we een stapje achteruit, uit de energie. De dizzynes is gelijk weg, en ik voel me heel anders weer, meer mezelf. En ook Diana ziet dat ik weer meer mijzelf wordt en duidelijker in beeld kom weer.

Ik zie vanuit de mand met de staf erop een soort van vortex van energie cirkelen, het is een beetje goudkleurig. En nu heb ik ineens weer een langere staf in mijn handen, ik hou deze staf horizontaal boven mij uit, en loop naar de rand van het plateau. Onderaan zien we dat er een aantal zielen zijn gekomen om te kijken. Ze blijven beneden en komen niet naar boven. Ik laat hen de staf zien, waarna ik door mijn knieen zak, de staf draai en in de ring plaats die Diana daar vasthoudt, en dan in een gat in de piramide zet. De staf staat nu rechtop, een beetje schuin naar het midden. Er bovenuit komt een gelig licht en ook de staf zelf lijkt het zachtgele te hebben wat ook in mijn kleur is die avond.

Ik voel dat er meer zielen op het plateau zijn, en zie dan achtereenvolgens nog drie staven van zacht licht. Een lichtgroene, een lichtblauwe en een roze, allemaal schuin rechtop met de punt naar het midden gericht. Uit elke staf komt een bundel licht met de kleur van de staf. De bundels vermengen zich boven de mand met de eieren en haar beschermende stafje, tot een sterke bundel van wit licht.

Om ons heen zien we nu engelen verschijnen die boven de rand van het plateau hangen, een witte band van licht rondom ons veroorzakend. Beschermend, puur, liefdevol. Ik merk op dat de engelen er wel vaak bij zijn als er een feestje is en hun antwoord is als volgt:

verheugd zijn zij in de hemelse sferen om dit gebeuren te mogen aanschouwen

de verankering van het licht

in balans en liefdevolle bescherming

We kijken nog eens in het mandje en zien dat de eieren allerlei kleurtjes hebben. We moeten er eentje uitkiezen van onze gidsen om bij ons te dragen en te koesteren. We kijken nog eens en hebben eerst moeite om er eentje uit te kiezen. De een is blauw de ander roze... maar zo lijkt het slechts, de kristallen hebben alle kleuren nu! Ieder facet een andere kleur, en tegelijk zijn de kristallen zuiver en helder. Ik wil een kleine pakken maar besef direct dat ze allemaal even groot zijn. Ik neem er eentje aan en plaats hem tussen mijn hart en mijn zonnevlecht chakra, ik verbind mijn wilskracht met mijn hart in balans van het vrouwelijke en het mannelijke. En dan is de reis ten einde en gaan we weer naar beneden.