Bijencirkel

Ik heb al een aantal graancirkels bezocht in mijn leven, en deze keer waren er weer twee cirkels gevonden vlakbij Hoeven in Brabant, maar deze keer waren daar een mais cirkel en een cirkel in mosterdzaad. Vooral de laatste trok mij zeer en dus ben ik maandag  de 15e september daar naar toe gereden.

Deze beelden had ik gezien van Robbert ten Broeke:

Eerst bezochten we de mais-cirkel. Een hele beleving om door het hoge mais te lopen en via linten begeleid te worden naar de plek, die je zonder linten echt niet zou vinden, tenzij je zoals Robert zeer goed begeleid wordt, want vanaf de buitenkant van het veld is niets te zien. Een jungle in ons kikkerlandje zou je kunnen zeggen. De energie was al een beetje uitgewerkt zo leek het, want de pendel gaf niet veel aan. Behalve in het centrum, waar het niet plat was, want daar was de energie hoger dan in het hoefijzer. Een aparte gewaarwording. Toch vonden we hier niet onze rust, en dus zijn we al snel weer uit de mais cirkel vertrokken. Op naar ons doel, de gele cirkel in het mosterdveld.

Zoals je hier ziet, kun je vanaf de buitenkant van het veld totaal niet zien dat hier een cirkel is gemaakt, de bloemetjes verbloemen alles! Dus wederom waren we blij dat de cirkel werd begeleid door een lint en natuurlijk hebben we ook de donatiebox een beetje aangevuld. 

De cirkel in lopende werden we welkom geheten door een enorm gezoem, alsof we een bijenkorf in liepen. Honderden bijen zwermden over de bloemen van het veld. Het was absoluut niet eng, want ze kwamen duidelijk alleen maar voor de bloemen. Het was warm, het rook zalig en hier, ja hier vonden we wel onze rust. Hier hebben we wel even in de cirkel gelegen, dicht bij het centrum. Genietend van de kleuren, de geuren en het geluid. Ik vond deze cirkel heel mooi en schoon, rustgevend, energie schenkend. Echt een aanrader om te beleven. De contouren van de cirkel waren van binnen uit wel te zien, maar de totale vorm kon je vanaf de grond niet waarnemen. Gewoon ervaren was het motto en dat hebben we dus gedaan! Prachtig, echt een aanrader!

Hier nog wat foto's van deze fijne cirkel in Hoeven:

Veren van de Condor

Enige tijd geleden besloot ik spontaan om me in te schrijven voor de Inca Medicin School die Don Alejandro dit najaar gaat starten. Voor deze Inca school had Alexandra het idee om een duo Condor en Adelaar veren tot een krachtig werktuig te maken. Zij zorgde voor de veren en gaf deze aan mij en aan Marie en Jo om er houders aan te vervaardigen. Marie en Jo wonen in Limburg en ik heb ze nu twee maal gezien. De veren kregen we half augustus tijdens een leuke workshop over de mesa.

Na een paar weken werd ik naar het parkeer terrein van het keukenhof bos geleid, met de boodschap dat daar het hout lag voor de houder die ik zou gaan maken. Langzaam aan verzamelde ik de spullen die mij leuk leken om de houder mee te versieren. Ik vond bij mijn moestuin ook nog eens een paar prachtige turqoise met witte veertjes van een parkiet die daar had gevlogen en wist al gelijk dat die voor de houder van de Condor veren zou zijn.

Vandaag plotseling kreeg ik opeens "de geest" en heb ik in enkele uren de houder gemaakt. Gaten geboord in het hout, leer eromheen verbonden voor een fijne grip. Schuren, lijmen, versieren en voilà, de houder voor de condor veren was klaar!


Helemaal blij liet ik mijn werkstuk aan Alexandra zien via de chat en wat blijkt... Marie en Jo hebben eveneens vandaag hun veer afgemaakt! We waren ongeveer op het zelfde moment klaar, terwijl we niet van elkaar wisten dat we eraan waren begonnen! We waren nu allemaal weer eens oprecht blij verrast door deze mooie synchroniteit. Wonderen gebeuren, je moet ze alleen herkennen.

Zwarte Panter

Ik weet ik heb al eerder over dit prachtige dier geschreven, dat in mijn visioen kwam en mij overdonderde. Het was nog niet alles, kort geleden kwam de zwarte panter mij bezoeken in mijn droom. Sierlijk, krachtig, vrouwelijk, en duidelijk haar weg wetend al was ze wel alleen, maar dat was ook onderdeel van haar kracht.

De symboliek van de panter ben ik eens op gaan zoeken...

Op de site van Tom Westeneng vond ik het volgende:

Zwarte panter (Panthera onca)
In de westerse samenleving staat de zwarte panter symbool voor gevaar en macht opeisen.
Bij de Maya's was zwarte panter omgeven door vlammen. Dit was het symbool van de vuurbrenger, het heilige vuur.

Omdat ik bezig ben met het oude inca-pad, waar de poema als symbolisch dier heel belangrijk is, zet ik de symboliek van dit dier er even bij. Voor mij is namelijk de zwarte panter degene die mij op dit pad plaatste van de Inca en dus relevant.

Poema (Puma concolor)
Voor de Inca's stond de poema symbool voor heilig, harmonie van lichaam, geest en ziel.
Algemeen staat de poema symbool voor exclusief, wilde schoonheid en vrouwelijke kracht.

Ik moet eerlijk zeggen, dat dit precies is wat ik voelde bij de zwarte panter in zowel mijn visioen als in mijn droom.

Wat ik op www.frederike.eu las was wel wat ik voelde bij deze machtige totem:

Van alle panters is de zwarte panter vermoedelijk het mystiekst. Hij is een symbool van het vrouwelijke, de donkere moeder, afnemende maan; van het leven en de krachten der nacht; van op aarde gemanifesteerde vrouwelijke energieën. Vaak dient hij als symbool van duisternis en dood en de daaropvolgende wedergeboorte. Binnen de mensheid bestaat nog steeds een primitieve angst voor duisternis en dood. De zwarte panter helpt ons deze levensaspecten en de erin besloten krachten te begrijpen. Door ze onder ogen te zien, bevrijden we ons van deze angsten en leren we hun krachten te benutten. In China kende men vijf mythische katten, die soms als tijgers of luipaarden werden afgebeeld. Daarvan heerst de zwarte kat in het noorden; zijn seizoen van macht is de winter en water is zijn element. Water is het element van het vrouwelijke. De zwarte 'kat' is zodoende een totem van grotere assertie van het vrouwelijke in al haar aspecten: kind, maagd, verleidster, moeder, krijgster, zieneres, oude, wijze vrouw. De zwarte panter als totem laat onze innerlijke hartstochten oplaaien. Dit kan zich uiten in ongebreidelde expressies van lagere krachten en instincten.

De panter symboliseert daarnaast bewustwording van de queeste van de held. Alle Griekse helden werden geboren uit de vereniging van een god en een sterfelijke moeder - de verbinding van het grote vuur en het grote vrouwelijke. De helden droegen aldus zaadjes van de goddelijke kracht in zich, die hen er uiteindelijk toe zou aanzetten tot voorbij de normale grenzen en beperkingen te streven - op te klimmen naar nieuwe niveaus van ontwikkeling en zuivering. De heldensagen vertellen ons dat ongeacht hoe diep we 'gezonken' zijn - of het nu door eigen toedoen is gebeurd of door krachten buiten ons veroorzaakt - altijd de belofte gloort dat het licht en de liefde ons er weer bovenop zullen helpen. Met de komst van de panter in ons leven beginnen we aan het pad dat ons terugleidt.


Wat een mooie teksten toch! Voor mij heel herkenbaar, misschien voor jou ook. Geen gemakkelijke weg, wel een prachtige krachtige weg, vanuit je eigen zijn en kracht. Terug naar huis, zoals ik al voelde tijdens de eerste kennismaking met "mijn"zwarte panter...

Schatkist achter het web...

Ik werd plotseling weer eens meegenomen op een korte reis met Choctaw en een lieve vriendin. Ik dacht dat het vooral voor haar was, omdat er iets moest gezegd worden of getoond... maar het bleek ook voor mij te zijn.

We werden geleid naar onze dromenvangers, ieder naar zijn eigen wel te verstaan, omdat iedere ziel er eentje heeft. Je kunt het vergelijken met je akasha, een bibliotheek  met alles wat voor jou als ziel belangrijk is. Het was fijn om weer even bij mijn eigen web (zo noem ik het zelf) te zijn, de glinsteringen erin te zien, de mooie zilveren draden met de parelachtige kralen erin, die als sterren stralen. De dromenvanger is levensgroot en ik stapte er door heen aan de hand van Choctaw om de achterliggende gebieden te bezoeken.

Even later kwam ik bij de waterval, en onder een struik stond daar een enorme schatkist, ook mijn vriendin had zo'n schatkist gevonden. Ik bekeek de mijne eens goed... er zat heel veel goud in, en toen ik dichterbij kwam was ik verbaast dat het allemaal gouden ringen waren, in alle maten, maar allemaal van goud. Ik vroeg me even af hoeveel mannen ik in het verleden had verslonden, maar mijn gids schudde lachend zijn hoofd, daar ging het niet om zei hij nog grijnzend. Wat dan wel vroeg ik me af?

Het antwoord kwam al snel. Iedere band die je met iemand aangaat, ieder contact dat je met liefde hebt, is als een gouden ring. De ringen vertellen ook dat je mensen hebt geraakt, ze hebt geholpen om weer een stapje te groeien, inzicht te krijgen in zichzelf, weer even terug in hun kracht te komen. Voor al die werkzaamheden ontvang je dankbaarheid, en die werd mij getoond in dit symbolische beeld.

Zielsreis van Philomena

Hierbij vertelt Philomena haar zielsreis die ze bij mij heeft mogen maken, een ingezonden stuk dus! Veel leesplezier alvast.

Dag Jorine! Ik wil je graag bedanken voor de prachtige ‘zielereis’ die we samen gemaakt hebben. Ik heb er een verslagje van gemaakt, en al zal het voor iedereen weer een totaal eigen en dus andere ervaring zijn, misschien krijgen mensen zo toch een beetje een idee wat er mogelijk is…

We beginnen met een beschermend rondje van stenen, en dan ‘aarden’, door in je verbeelding vier gouden stroken vast te klikken in het centrum van de aarde, en dan de verbinding de andere kant op: via de kruin naar het centrum van het heelal. Dan volgt de ‘zielereis’ alias geleide meditatie, waarin de beelden elkaar opvolgen en wij elkaar ook vaak aanvullen, al merk ik wel dat het met de hulp van Jorine veel en veel dieper gaat dan ik alleen zou kunnen.

Ik sta in een cirkel van stenen, er komt iemand op me toe lopen, het is mijn gids. Ze voelt heel vertrouwd, houdt een poosje mijn handen vast. Dan verschijnen vier engelen achter mij, die aan de schoonmaak gaan, ze nemen veel zware donkere energie bij me weg. Dan zwengelt mijn gids mijn armen op en neer, en pompt ze zo nieuwe schone energie in mijn lijf. Het voelt heel warm aan. Er komt een man aangelopen, is het Jezus? Ik vermoed het, maar… kom op, Jézus?! 

Mijn gids is naast me komen staan, Jezus pakt mijn handen en zegt ‘eindelijk kunnen we nu echt verbinden’. Hij nodigt me uit mee te lopen, maar ik heb het gevoel dat ik er nog niet klaar voor ben: ik vraag hem eerst om vergeving, voor al het gedraal. Hij hoort me welwillend aan, vindt het duidelijk niet zo belangrijk, ‘je mag jezelf vergeven’ zegt hij. De engelen komen nog even terug, om nu ook de laatste restjes weg te vegen, ik voel mezelf groter worden, een gouden figuur. Dan gaan we met z’n drieën op stap. Het lege landschap is er om me erop te wijzen dat ik mag genieten van de leegte en de stilte, niet altijd druk hoef te zijn.

Dan komen we bij een afgrond, er loopt een weg naar beneden, langs de helling groeien  bloemen: Jezus plukt een mooie witte bloem voor me. We naderen water: het is de bedoeling dat ik door het water ga lopen, het is als het uitwissen van een oud levensspoor. Dan staat Jezus stil, en ik besef met een schok dat ik gedoopt – of is het ‘ontdoopt’?! -  ga worden. ‘Deze keer word je gedoopt in je eigen naam’, zegt Jezus, ze gaan allebei aan een kant staan en laten me heel voorzichtig helemaal onderdompelen. Ik word welkom geheten.

Dan staan mijn gids, Jezus en ik in een kringetje, armen om elkaars schouders, en ontstaat er een steeds intenser gevoel van eenheid, een lichtende eenheid, waarin het voelt alsof ik steeds meer oplos in het licht. ‘Je bent niet je lichaam, je bent energie, licht en bewustzijn, onvoorwaardelijke liefde’. Mooi zoals Jorine het omschrijft, ik heb hier geen woorden bij. Ik ben even deel van het grote heelal, zie hier en daar een vrolijk engelengezicht opduiken.

Dan wordt er ineens gedanst, eerst door ons drieën, mijn gids, Jezus en ik, dan zijn er ook anderen, we dansen tegen de klok in (heeft met verandering te maken, zegt Jorine). Het doet heel oud en oerwoudachtig aan. Het herinnert me aan een vorig-leven ervaring van jaren terug. Dat leven liep beroerd af, ik werd vermoord en bleef met het gevoel zitten dat het allemaal hopeloos en nutteloos is, wat je ook doet of probeert.

De les is nu, dat die conclusie, in het licht van de eenheidservaring van zojuist, niet klopt, maar dat ik die wel heel lang met me heb meegedragen. Het doel in dit aardse leven is om iets van die eenheid door te geven, bekend te maken - en meer niet. Dat is het enige belangrijke. De rest is niet echt, bestaat niet echt, gaat allemaal voorbij. Als ik daar gefrustreerd door raak komt dat omdat ik vanuit het gevoel van afgescheiden-zijn mijn wil wil doordrijven, mijn ego wil laten presteren, en me daarmee niet helemaal overgeef aan de dienst aan die eenheid. Ik laat me dan alleen maar meeslepen in die ego-waan van niet-eenheid. Het is allemaal heel duidelijk, gezien vanuit die eenheidservaring, maar het is heel moeilijk om die herinnering en die les vast te blijven houden in het ‘gewone’ leven…

Jorine vraagt of Jezus en mijn gids er nog zijn, ik zie ze achter me. Volgens haar geeft Jezus me een vlam mee voor de terugreis, het wordt tijd! We keren weer terug en nemen afscheid. Wat ben ik dankbaar voor deze prachtige reis, en deze reisgenoten!

liefs

Philomena.

Offer aan het water van moeder aarde

Sinds ik mee heb gedaan aan het regenboogpad met al haar inwijdingen, heb ik gemerkt dat ik het zalig vind om spiritualiteit te verbinden met het aardse. Het maakt het leven nog magischer, mooier en zachter. Je voelt je nog meer betrokken bij moeder aarde, onze moeder. En de stem van het water, Mama Sirena, dat al het water op onze wereld vertegenwoordigd. Het water dat rondom ons is, in ons is, wat ons het leven geeft.

Vandaag was het de dag waarop we de Pleiaden weer kunnen zien vanaf onze wereld. De dag die de Inca's vieren ieder jaar. En dit jaar heb ik op mijn eigen wijze mee gedaan. Geholpen door ook gebruik te maken van de cirkel van Choctaw om me te focussen, heb ik een water despacho gemaakt. Een despacho is een offer dat je brengt. Het bestaat uit natuurlijke eetbare en organische materialen. In onze despacho hebben we gebruik gemaakt van bloemen, witte en rode, snoepjes en schelpen. Midden in de Choctaw cirkel hebben we hem gevuld, onze wensen en onze zorgen en lasten alles hebben we ingeblazen en met het offer mee gegeven. Daarna hebben we het offer te water gelaten in de sloot achter ons huis. Een stil moment samen met mijn dochter. Even samen genieten van de mooie zon op deze lange dag!

Spiraal op levensbloem

Citrien en Tijgeroog

Ze voelen zo bijna als yin en yang, houden elkaar in evenwicht, het sterke zelfverzekerde en het krachtige willen samenwerken aan een hoger doel. Mooi dat dit nu zo in mijn woonkamer mag liggen, het was tijd voor verandering en dit kwam er deze keer uit. Ongeveer een keer per twee maanden veranderd de opstelling op mijn bord, en dan plots is het klaar en mag er weer wat anders komen. Dit voelt heel erg als balans, en kracht, het aardse is wat sterker geworden nu, in de combinatie met het spirituele. Met dank aan de Chaka workshop van afgelopen week en de vele rituelen met moeder aarde, een nieuwere krachtigere verbinding.