2014-03-23
2014-03-18
Gift from spirits
Onlangs vond ik op mijn verjaardag een prachtige veer, op een onverwachte plek. Boven op berg, er lag sneeuw en ik kwam net terug van een mooie dag skiën. Ik stapte met mijn dochter in de cabinelift naar beneden en daar lag ie, die turquoise groene veer. Ik keek mijn ogen uit, wat een mooiert!! Uiteraard pakte ik hem op en bewaarde hem, voelde me zo verwend door mijn gidsen met deze prachtige veer, waarvan de kleur mij nog altijd totaal verbaasd. Hij is niet geverfd, en geen idee hoe die nu daar terecht kwam. Er kan van alles op logische wijze verklaard worden uiteraard, alles kan door anderen als "toeval" bestempeld worden. Feit is dat ik die dag jarig was, ik ben gek op turqoise, en ik vind graag bijzondere veren, maar ik verwacht ze niet op boven op de berg in de cabinelift.
Uiteraard wilde ik voor deze veer een mooie plek maken, ergens waar ik hem vaak zou zien en waar hij tot zijn recht zou komen. Maar ik kon niets bedenken. Later bedacht ik mij, dat ik de veer ook zou kunnen dragen bij me, zo zou het een mooi onderdeel van mij zijn. En dus zocht ik wat spullen bij elkaar en ging aan de slag.
Dit is het eindresultaat, een mooie blauwe/turquoise ketting met zilver. Er zijn wat dingen aan toe gevoegd, zoals de sleutel en de hand, mooie hulpstukken om de gift van de spirits te begeleiden. En nu? Nu draag ik hem met veel plezier, zo heb ik mijn kado vaak bij me en voel ik de liefde van de gidsen om mij heen nog eens even extra.
Uiteraard wilde ik voor deze veer een mooie plek maken, ergens waar ik hem vaak zou zien en waar hij tot zijn recht zou komen. Maar ik kon niets bedenken. Later bedacht ik mij, dat ik de veer ook zou kunnen dragen bij me, zo zou het een mooi onderdeel van mij zijn. En dus zocht ik wat spullen bij elkaar en ging aan de slag.
Dit is het eindresultaat, een mooie blauwe/turquoise ketting met zilver. Er zijn wat dingen aan toe gevoegd, zoals de sleutel en de hand, mooie hulpstukken om de gift van de spirits te begeleiden. En nu? Nu draag ik hem met veel plezier, zo heb ik mijn kado vaak bij me en voel ik de liefde van de gidsen om mij heen nog eens even extra.
2014-03-06
Dierenziel
Als de hond van je overburen in een klein hokje wordt gezet waar het amper uit mag en waar het in zijn eigen ellende begint te huilen van verdriet... wat doe je dan?
Die vraag kwam bij een vriendin te liggen die dit meemaakt. Ze had al van alles geprobeerd, de buurman vragen om het dier eruit te halen, aangeboden om het hok schoon te maken, met hem te gaan wandelen. Het dier is zich hier deels van bewust, voelt haar aandacht, maar wil zijn baas trouw blijven, en wanneer het met haar mee mag wandelen aarzelt het sterk. De buurman heeft niet zo'n zin in de aandacht die mijn vriendin aan de hond geeft en probeert haar af te wimpelen.
Vraag van mijn vriendin was hoe kan ik dit dier op zielsniveau ondersteunen? Wat kan ik doen? We vroegen de spirits om ons een duidelijk beeld te geven van wat er mogelijk was, en vroegen om ons dit in een zielsreis te tonen.
We werden meegenomen naar andere velden, en keken samen naar wat onze gidsen ons wilden tonen. We kwamen al snel samen bij een tempel, verborgen in een soort van rots. We mochten naar binnen wandelen, omringd door een aantal gidsen van ons. Er waren tekens aan de wand, hieroglyfen, en de ruimte voelde warm en sereen aan. Het had een boeddhistisch uitstraling.
Midden in de tempel vonden we een bron, water! We waren heel nieuwsgierig en keken in deze bron. We kregen een helder beeld van onszelf, en konden elkaar zo ontzettend duidelijk zien in deze bron, het was een korte maar speciale ervaring! Een stuk ook van de symbolische waarde dat ons een spiegel werd voorgehouden, een terugblik in andere levens wellicht.
We bespraken het heldere beeld, dat we werkelijk als een spiegel elkaar zo helder konden zien en waren even afgeleid. In de spiegel kregen we nog een ander beeld te zien. Namelijk een aapje in een kooi, wat een terug blik was voor mijn vriendin. Ik zelf kreeg de hond te zien die in en uit zijn kooi leek te lopen, de vertwijfeling tonend van de hond, die niet wist of hij moest blijven of weg moest gaan, trouw aan zijn baasje maar zo ongelukkig met de situatie.
Toen we ons weer focusten op waar we op dat moment waren zagen we dat de hond, ons onderwerp, tussen ons in was gaan zitten. De spirits gaven ons nu een duwtje om met de hond in het water te stappen, en dat deden we dus ook. De hond namen we mee in het water en we begonnen hem te wassen. We wasten al zijn vuil, zijn nare gevoelens, zijn negatieve stress van hem af. Het dier genoot, kwispelde en likte ons in onze gezichten, blij als het was met de aandacht, en met al de liefde en licht dat hij van ons op deze manier kreeg.
Na de wassing vertelden de gidsen ons dat het dier dit leven had gekozen om de eigenaar bewuster te maken. Dat het wel blij is met de aandacht en dat mijn vriendin hem wel kon helpen, ze kon een lichtpuntje voor het dier zijn! En dat was ze min of meer al. Hem af en toe een extra hapje brengen, zingen in de tuin, zodat het dier het kon horen, hem mee wandelen nemen als het mocht, af en toe even aanhalen als het kon. Dat waren de simpele dingen die ze wel kon doen.Daarnaast zou ze hem af en toe meenemen, zoals we deze dag hadden gedaan. Het zou het probleem voor het dier niet oplossen maar hem wel een moment van aandacht en liefde brengen dat hem zou helpen.
Later die dag, ongeveer een uur na onze zielsreis, maakte ik een foto van de lucht... en wat mooi, de hond bracht me een berichtje, in de wolken was duidelijk een hele vrolijke hond te zien, die luid blaffend naar me stond te kwispelen!
Die vraag kwam bij een vriendin te liggen die dit meemaakt. Ze had al van alles geprobeerd, de buurman vragen om het dier eruit te halen, aangeboden om het hok schoon te maken, met hem te gaan wandelen. Het dier is zich hier deels van bewust, voelt haar aandacht, maar wil zijn baas trouw blijven, en wanneer het met haar mee mag wandelen aarzelt het sterk. De buurman heeft niet zo'n zin in de aandacht die mijn vriendin aan de hond geeft en probeert haar af te wimpelen.
Vraag van mijn vriendin was hoe kan ik dit dier op zielsniveau ondersteunen? Wat kan ik doen? We vroegen de spirits om ons een duidelijk beeld te geven van wat er mogelijk was, en vroegen om ons dit in een zielsreis te tonen.
We werden meegenomen naar andere velden, en keken samen naar wat onze gidsen ons wilden tonen. We kwamen al snel samen bij een tempel, verborgen in een soort van rots. We mochten naar binnen wandelen, omringd door een aantal gidsen van ons. Er waren tekens aan de wand, hieroglyfen, en de ruimte voelde warm en sereen aan. Het had een boeddhistisch uitstraling.
Midden in de tempel vonden we een bron, water! We waren heel nieuwsgierig en keken in deze bron. We kregen een helder beeld van onszelf, en konden elkaar zo ontzettend duidelijk zien in deze bron, het was een korte maar speciale ervaring! Een stuk ook van de symbolische waarde dat ons een spiegel werd voorgehouden, een terugblik in andere levens wellicht.
We bespraken het heldere beeld, dat we werkelijk als een spiegel elkaar zo helder konden zien en waren even afgeleid. In de spiegel kregen we nog een ander beeld te zien. Namelijk een aapje in een kooi, wat een terug blik was voor mijn vriendin. Ik zelf kreeg de hond te zien die in en uit zijn kooi leek te lopen, de vertwijfeling tonend van de hond, die niet wist of hij moest blijven of weg moest gaan, trouw aan zijn baasje maar zo ongelukkig met de situatie.
Toen we ons weer focusten op waar we op dat moment waren zagen we dat de hond, ons onderwerp, tussen ons in was gaan zitten. De spirits gaven ons nu een duwtje om met de hond in het water te stappen, en dat deden we dus ook. De hond namen we mee in het water en we begonnen hem te wassen. We wasten al zijn vuil, zijn nare gevoelens, zijn negatieve stress van hem af. Het dier genoot, kwispelde en likte ons in onze gezichten, blij als het was met de aandacht, en met al de liefde en licht dat hij van ons op deze manier kreeg.
Na de wassing vertelden de gidsen ons dat het dier dit leven had gekozen om de eigenaar bewuster te maken. Dat het wel blij is met de aandacht en dat mijn vriendin hem wel kon helpen, ze kon een lichtpuntje voor het dier zijn! En dat was ze min of meer al. Hem af en toe een extra hapje brengen, zingen in de tuin, zodat het dier het kon horen, hem mee wandelen nemen als het mocht, af en toe even aanhalen als het kon. Dat waren de simpele dingen die ze wel kon doen.Daarnaast zou ze hem af en toe meenemen, zoals we deze dag hadden gedaan. Het zou het probleem voor het dier niet oplossen maar hem wel een moment van aandacht en liefde brengen dat hem zou helpen.
Later die dag, ongeveer een uur na onze zielsreis, maakte ik een foto van de lucht... en wat mooi, de hond bracht me een berichtje, in de wolken was duidelijk een hele vrolijke hond te zien, die luid blaffend naar me stond te kwispelen!
Abonneren op:
Posts (Atom)