Pepernoten

Wat een gedoe allemaal zeg, ben je net lekker veel afgevallen, kilootjes kwijt, komt eerst die zomervakantie, en redt je het nog net. Maar nu... de pepernoten, de chocolade, de speculaas....

 

En ja, eerlijk gezegd, ik ben hier dus gek op! Hoe nu weer verder, met die lange donker wordende dagen, waarin je toch vaak zo hunkert naar zoetigheid. Al was het maar omdat je de zon zo mist en de warmte van buiten, je wil je dan van binnen ook warm voelen, met zo'n lekker chocolaatje in je mond niet waar?

 

Jullie voelen het al aankomen, dit is voor mij een lastige periode altijd. Al jaren lang, kom ik flink aan in deze maanden en nu ik mij erop toe heb gelegd om juist af te vallen en naar een gezond gewicht te streven is het een uitdaging om mijn patroon vast te houden. Wat, ik zeg het eerlijk, de afgelopen weken niet is gelukt! Shame on me, daar gaat mijn zelfmeesterschap dacht ik. Maar hé, ik ben een mens, ik ben veerkrachtig, ik kan weer teruggaan naar mijn patroon als ik dat wil. En ik wil dat ook, dus, al weer een paar dagen goed bezig.

 

Ik ga dus maar naar buiten, zo veel als kan. Naar mijn moestuin, naar de sportschool, fietsen om boodschappen te doen, in de tuin rommelen, van alles om maar buiten te zijn, en zoveel mogelijk zonlicht pakken als ik kan. Want ja, dat helpt ja! En intussen (en dat is voor mij het moeilijkste) op tijd eten!

 

Als jij dat ook wil, doe het dan gewoon, want jij bent het waard om voor te vechten, jij bent het waard om mooi en gelukkig te zijn met je lichaam. Net als ik.

 

 

Huiskamer sessie met bijzondere getallen

Op 9 oktober jongstleden had ik met een aantal mensen een huiskamer sessie afgesproken in Dordrecht. Ik had zoals gewoonlijk van te voren de zielstekeningen gemaakt en wilde de auto instappen op tijd om tot de ontdekking te komen dat mijn Tom-tom het niet deed en dat die gereset moest worden. Dus ik weer terug in huis en dat ding fiksen. Intussen kort telefonisch overleg gehad om te zeggen dat ik later zou komen dan was afgesproken. Het was niet anders.

Na een uurtje vlotte reistijd, kwam ik dan toch nog even voor 8 uur aan op locatie. Ik belde zoals afgesproken even naar het huisnummer van de organisatrice zodat ze de deur voor mij open kon doen. Maar... ik kreeg het antwoord apparaat. Ik geloofde het even niet, dus belde nog een keer. Weer antwoord apparaat! Wat nu? Ik wist het niet.. ik wachtte even, mss was ze wel even naar buiten ofzo? En nog maar eens bellen. Weer antwoord apparaat... de moed zonk me bijna in de schoenen. Maar toch maar gewacht en uiteindelijk na ongeveer een kwartier kwam daar dan iemand naar mijn auto toe, en ja hoor daar was ze! Ze had zichzelf buiten gesloten en kon haar eigen appartement niet meer in. Van opluchting hebben we wel gelachen, want intussen had ze al wel een zaaltje onder in het complex geopend zodat we toch gewoon door konden gaan.

Het werd een mooie avond, met op 3 kaarten een boodschap van Uriel. Waarbij hij erop had gestaan dat zijn naam onder de gechannelde tekst was geschreven. Op zich bijzonder, want dat had hij nog niet eerder van me gevraagd.

Naderhand kreeg ik een mailtje van een van de deelnemers van die avond. Er was iets bijzonders op het gebied van numerologie, wat de groep had geconstateerd achteraf.. Het was namelijk zo, dat de drie mensen die een boodschap van Uriel hadden gekregen in een perfecte driehoek hadden gezeten in het zaaltje, waarbij hij opmerkte dat ze normaal nooit in die volgorde zouden hebben gezeten waarschijnlijk.

Er was nog meer, want die drie personen hadden alledrie als lotsgetal 9. Wat het dus eigenlijk nog bijzonderder maakte. De groep waar ik voor getekend had bestond uit 10 personen, maar eentje was die avond niet aanwezig, waardoor er dus nog maar 9 waren. Doordat ik zo laat was en zij mij niet eerder hadden gevonden, begonnen we pas rond 9 uur (normaal altijd om 8 uur). Dordrecht bestaat uit 9 letters en de datum was ook de 9e....

Uriel was heel duidelijk aanwezig wel, en zijn wondere manier om ons op het wonderlijke te duiden is weer eens perfect verlopen.... toeval? Nee, toeval bestaat niet!

Uriah Riva, getrouwe van Uriel

Velen kennen aartsengel Uriel wel, de krachtige aartsengel die velen van ons helpt om het licht op de wereld te verspreiden, en ons ondersteunt in het delen van onze kennis erover. Je ziet hem vaak afgebeeld met een vlam in zijn hand. De vlam van de geest, van God, het heilige licht, het vuur van de passie. Hij geeft ons inspiratie, helpt ons bij het doorgeven van kennis en bij het gebruiken van de kracht van onze passies.

Engel Uriel werkt niet alleen, hij heeft vele helpers. Een ervan is Uriah Riva, zijn vrouwelijke getrouwe engel die op dit moment op aarde is geïncarneerd, en zijn werk vanaf aarde ondersteunt. Ze draagt net als hij de vlam van de geest en het lichtend zwaard ter bescherming. Lang heeft ze niets geweten van haar afkomst of haar taak op aarde, meest gingen die dingen onbewust. Maar plots ontwaakte ze en werd ze zich van haar taak en kracht bewust.

 



Zich nog maar pas bewust van haar taken en krachten is ze een nieuwe weg ingeslagen en volgt ze zo veel als mogelijk haar zielspad. Vanuit liefde werkt ze gestaag aan haar eigen kennis en groei, en ondertussen deelt ze haar kennis met wie het wil, helpt ze met healings, met het openen van de poorten van het bewustzijnsgrid rond de aarde en wordt ze beschermd door de krachtige metgezellen van Uriel en hemzelf.

De groei die zij ervaart hierin, is deels vanuit zichzelf, is deels via anderen. De leerschool die zij op aarde heeft en volgt zal uitmonden in een leerschool voor anderen ook. Vanuit liefde en licht tracht zij nu anderen op hun spirituele pad te helpen. Ze leert hen om op hun innerlijke kunnen te vertrouwen en zichzelf te beschermen met het licht. Haar vlam geeft ze van harte door en ze hoopt dat ook anderen die vlam weer verder door zullen gaan geven, zodat velen hun eigen krachten terug vinden en gaan gebruiken.

Zij wil je meegeven, dat je de kracht in jezelf terug kan vinden, dat je mag vertrouwen op jezelf en dat alle antwoorden in jezelf te vinden zijn. Voel de inspiratie die binnen kan komen als je vertrouwt op je eigen kunnen. Ontdek je ware zelf, en maak jezelf zo gelukkig als maar kan, door dat te doen wat je hart je ingeeft.

Zij is, Uriah Riva.

Les geven hier en hiernaast

Les geven, ja, dat doe ik wel tijdens de workshops, en steeds meer besef en voel ik ook dat niet alleen de mensen die bij mij zijn op dat moment les krijgen. In de wereld naast de onze, ook wel gene zijde of het hiernamaals genoemd, wordt net zo goed les gegeven. Het is een hele gerust stelling wel, dat we nooit uitgeleerd zijn en dat er aan de andere kant evengoed dingen geleerd worden nog. Het maakt ons allemaal wat menselijker vind je ook niet?

Gisteren was er bij mij thuis de workshop Channelen. Het channelen via schrift, via beweging (healing) en spreken. We waren met een klein groepje en eigenlijk vond ik dat wel fijn, want channelen is vooral jezelf afstemmen op je gids of op de ziel die via jou wil spreken of werken. En toch was het nog heel druk bij ons en rondom ons. Zoveel zielen die toekeken, een aantal voor wie het de eerste keer was dat ze dit bij hun medium mochten proberen. En ja, ik noem hen allemaal een medium, want het doorgeven van kennis en of boodschappen is medium werk, je bent dan tenslotte een kanaal via welke de andere wereld werkt.

 



Alle begin is moeilijk, en de een pakt het makkelijker op dan de ander, maar allemaal hebben ze wel iets doorgekregen. Het grootste obstakel daarin is vaak vertrouwen. Het vertrouwen in je gids, het vertrouwen in jezelf, dat je fantasie niet aan het werk is enzovoort. Vertrouwen is denk ik het moeilijkste in ons mensen om dat te winnen. Aan de andere zijde zijn evengoed wel obstakels, zoals het winnen van ons vertrouwen, het goed genoeg door kunnen duwen om de teksten door te geven zonder de mens eronder te drukken of te benauwen. Van alle kanten wordt er geholpen om iedereen de kans te geven om het te ervaren.

Ik werd me sterk bewust dat ik zelf al een hele tijd channel, en vaak zonder het bewust te zijn, en dat ik dat channelen met een schijnbaar gemak doe. Maar ook ik heb in het begin getwijfeld, ook ik had moeite om mijn gevoel hierin te vertrouwen, was het geen fantasie wat ik doorgaf? Les geven is dan weer een stukje verder gaan, want dan geef je ook de andere het vertrouwen dat je zelf hebt moeten leren. Een mooie taak wel, en eentje die ik ook vanaf de andere kant heb moeten leren, net als de zielen die gistseren bij ons waren. Ze hebben het er nu nog over ;) en wij ook.

Contact met dieren

Je hoort het zo vaak van anderen, dat mensen contact hebben met dieren en kunnen voelen hoe het met ze is en met hen communiceren. Ik vond het altijd mooi om te lezen of te horen van anderen, maar dacht er nooit over na verder of ik dat ook kon. Ik hou van dieren, maar ik ben iemand die geen dieren in huis wil, vooral vanwege mijn allergieën. Toch kan ik ze aanhalen en ze knuffelen en van ze genieten bij momenten.

Zo ook toen ik afgelopen week bij iemand was met een prachtige mooie hond. Normaal gesproken komt hij even bij me snuffelen en laat me verder links liggen. Deze keer was het anders. Ik had hem al een tijdje niet gezien, maar nu kwam hij bij me en bleef naar me toe komen. Ik haal hem altijd aan, dus dat was niet iets bijzonders voor hem of voor mij, maar deze keer kwam hij met zijn speeltje naar me toe en even later bleef hij bij me terwijl ik hem aanhaalde. Hij hief zijn poot op en zo vraag ik plots aan zijn baasje of hij soms last had van zijn pootje, want overduidelijk liet hij me dat zien en weten. En ja inderdaad hij had al een tijdje last van een van zijn kussentjes onder zijn pootjes. Ik voelde de Reiki al stromen via mijn handen nog voor ze me het antwoord gaf en het lieve dier ging aan mijn voeten liggen met zijn pootje omhoog. Het was voor mij een plotseling besef dat hij mij zelf had verteld dat hij daar last had en dat hij wel wat Reiki kon gebruiken. Hoe mooi hoe dieren dit zelf aanvoelen en er om durven vragen, zonder dat iemand dat verder door heeft. En hoe geweldig dat ik hem dat mocht geven, het maakt je zo dankbaar.

Hij heeft werkelijk ruim 10 minuten aan mijn voeten gelegen in totale overgave, zijn buik omhoog en zijn pootje in mijn hand, en allebei hebben we ervan genoten ;)

 

Fijne dierendag allemaal <3 p="">